Gered, maar niet gearriveerd

Bas Luiten | 26 september 2020
  • Eyeopener

Jullie denken dat jullie als christenen alles al hebben en alles al weten. Jullie voelen je koningen, die alles mogen! Nou, ik voel me helemaal geen koning. Het is jammer voor jullie, maar jullie zijn echt geen koningen. Anders was ik dat ook wel!
(1 Korintiërs 4:8 BGT)

Wanneer is een schipbreukeling gered? Als hij aan boord van een reddingsboot is gehesen of wanneer die boot hem door de storm heen aan wal heeft gebracht? Voor beide antwoorden valt iets te zeggen. Als je uit de kolkende zee wordt gehaald en het vaste scheepsdek onder je voeten voelt, ben je al diep dankbaar. Toch is dat nog niet het moment om in een luie stoel te gaan liggen, want dan spoelt de storm je subiet weer van het dek af. Zo is het ook in je geloof, in je relatie met onze Heer Jezus Christus.

(beeld MariuszBlach/iStock)

(beeld MariuszBlach/iStock)

Eens werd het volk Israël bevrijd uit Egypte. De mensen waren opgelucht dat ze waren gered uit harde slavernij. Nooit konden de Egyptenaren hen meer terughalen, zij waren verdronken in de Schelfzee. Vrijer dan dat kon een mens niet zijn! Toch waren ze daarmee nog niet op hun eindbestemming, het beloofde land Kanaän. Tijdens hun reis door de woestijn zouden ze nog heel wat gevaren moeten doorstaan en aan het eind zouden ze oog in oog komen te staan met de Enakieten, reusachtige mensen, om bang van te worden. In al hun vrijheid zouden ze dus dichtbij God moeten blijven, op Hem alleen vertrouwen en luisteren naar zijn stem. Anders zouden ze het niet redden op de gevaarlijke tocht door de woestijn.

Het grootste gevaar zat misschien wel in hun eigen hart, namelijk hun overmoed. Ze gingen de verleidingen onderschatten en eisen stellen alsof ze al in het beloofde land waren. Het bijzondere manna werd normaal, zelfs te gewoon: vlees moest er zijn en verse groente, middenin de woestijn! Ze gingen zich gedragen als koningen, die zelf bepalen waar ze zin in hebben. Van al die geredde mensen hebben de meesten het beloofde land nooit gezien, ze zijn omgekomen in de woestijn.

Kieskeurig

Dat is waar Paulus voor waarschuwt: jullie voelen je al koningen! Een opmerkelijke tekst. De jonge christenen in Korinthe gaan helemaal op in de Heer, groot is hun enthousiasme. Paulus prijst hen om hun inzet. Maar ze slaan ook door: ze worden kieskeurig. Ze willen voorgangers naar hun smaak en beoordelen elkaar op geestelijke hoogstandjes. Ook doen ze wat ze zelf willen, verboden seks moet bijvoorbeeld kunnen. Ze zijn immers vrij? Ja, dat zijn ze, maar ze zijn geen koningen geworden. Zo raken ze de weg helemaal kwijt.

Bovendien, als zij al koning zouden zijn, was Paulus dat ook. Maar zo voelt hij zich bepaald niet. Hij wordt regelmatig uitgelachen en weggejaagd om zijn boodschap van Jezus Christus. En hij moet elke dag in gevecht met zichzelf, met de zondige begeerten die in hem leven. Nadat hij anderen onderwezen heeft, wil hij niet zelf verloren gaan. Is hij dan niet gered? Zeker wel, hij voelt zich meer dan overwinnaar door vast te houden aan de liefde van Jezus. Tegelijkertijd is hij er nog niet, de redding door Jezus heeft hij nog volop nodig, elk moment.

Bijbelstudies en preken zijn er
genoeg op internet, toch?

‘Jullie voelen je al koningen,’ Die valkuil is er vandaag evengoed. Het is opmerkelijk hoe onze eigen voorkeuren dominant kunnen zijn in onze omgang met God. Wat wil ik horen, waar wil ik aan meedoen, wat is waarheid voor mij? Die vragen zijn aan de orde van de dag en leiden tot allerlei verschillende antwoorden. Gelovige mensen hebben daardoor steeds minder gemeenschappelijk, zo blijkt ineens. De coronabeperkingen brengen aan het licht wat kennelijk al langer speelde, namelijk dat de kerk en onze erediensten als minder relevant worden ervaren. Want wij denken vanuit onszelf en vanuit onze eigen behoefte. Dat zit heel diep in de samenleving en het raakt ons net zo goed. Christenen die oprecht Jezus willen volgen, zeggen even gemakkelijk dat ze de kerk daarbij niet meer nodig hebben. Bijbelstudies en preken zijn er genoeg op internet, toch? ‘We redden ons wel!’ Maar dat is overmoed, want het is precies andersom, je wordt gered, nog steeds!

Paulus beschrijft in deze brief uitvoerig het belang van de gemeente, waarin Christus ons allemaal onze plaats geeft om elkaar te dienen, aan te vullen en in geloof elkaar vast te houden. De gemeente is, om zo te zeggen, het schip waarmee Hij ons in de haven brengt. Houd je aan wat geschreven staat en denk niet te hoog van jezelf, schrijft Paulus aan de koningen-in-eigen-oog (1 Korintiërs 4:6). En hij beschrijft pijnlijk nauwkeurig hoe bevrijde mensen toch zijn omgekomen in de woestijn, omdat ze God tergden door hun eigenwijs en losbandig gedrag (1 Korintiërs 10).

Aantrekkingskracht

Nu belijden wij in de Heidelbergse Catechismus dat wij met Christus profeet, priester en koning zijn. Dat lijkt wat verwarrend. Zijn we nu al koning of niet? Maar let dan op de invulling die de Catechismus geeft: wij zijn koning om in dit leven met een vrij en goed geweten tegen de zonde en de duivel te strijden en na dit leven in eeuwigheid met Christus over alle schepselen te regeren (HC zondag 12). Wij zijn dus nog niet in de positie om onszelf veel vrijheid aan te meten. Integendeel, daarin moeten we juist de verleiding van de satan herkennen om die te bestrijden. Toch verschuift onze aandacht van strijd naar overwinning, heel subtiel maar toch. Met de strijd tegen de verleidingen van de duivel, de wereld en ons eigen vlees trekken we geen volle zalen meer. Trouwens, ook niet met het belijden van onze schuld om bevrijdende verzoening te ontvangen en te vieren. Meer aantrekkingskracht heeft de boodschap dat onze schuld allang bedekt is en dat we in de overwinning mogen gaan staan. ‘Jezus Overwinnaar’ zet de toon in massale bijeenkomsten.

Onze aandacht verschuift, heel subtiel,
van strijd naar overwinning

Zeker, Jezus is ook overwinnaar, Hij is koning in de hemel, Hij regeert alle dingen en maakt ook van ons overwinnaars. Toch zijn we er daarmee niet, want Christus is ook als onze hogepriester in het hemels heiligdom voortdurend actief voor ons. Hij is onze Priester-Koning. Hij pleit voor ons bij de Vader op grond van zijn bloed en houdt zo de weg naar de troon voor ons open. Wij hebben Hem ook nodig, omdat Hij ons reinigt van daden, woorden en gedachten die leiden tot de dood en ons heiligt tot de dienst aan de levende God (Hebreeën 9:14). Onze erediensten op aarde zijn verbonden met zijn tempeldienst in de hemel. Zolang Hij voor zijn kerk bidt en pleit in de hemel, bidden en pleiten wij met Hem mee op aarde, om ons leven te wijden aan God, in alles.

Gered, ja! Gearriveerd, nee! We hebben volharding nodig om onze Heer Jezus Christus in alles te volgen, alles van Hem te blijven verwachten, als onze koning en als onze hogepriester. Laten we dat met overtuiging doen, want Hij geeft ons oneindig veel meer geluk en vreugde dan wij ooit uit onszelf zouden kunnen bereiken. Laten we daarbij liefdevol waken over elkaar, zodat in de gemeente niemand in de genade achterblijft. Door genade worden wij behouden, hier en nu, om straks met Christus over heel de schepping te regeren.

Om samen te bespreken

Hoe kun je persoonlijk omgaan met God en toch voorkomen dat alles bij jezelf begint, bij je eigen wensen en behoefte?

In het welvarende westen is het gemakkelijker om je alvast koning te voelen dan in landen waar de christenen worden vervolgd. Hoe komt dat en wat leer je daarvan?

Zie jij Christus vandaag meer als je koning die jou regeert of als je hogepriester die je weg tot God openhoudt? Kun je verklaren waarom dat voor jou zo is? Lees hierbij bijvoorbeeld Hebreeën 8:1-2 en 10:19-25.

Aan predikanten is bij hun bevestiging in het ambt ‘de bediening van de verzoening’ toevertrouwd. Hoe herken je die bediening in de erediensten? En hoe ontvang je de verzoening: hoe komt die binnen in je leven, denken, verlangen en in wat je doet en laat?

Paulus schrijft confronterend, hij ziet het gevaar van die zogenaamde koningen, maar hij schrijft ze niet af. Waarom niet?

Over de auteur
Bas Luiten

Bas Luiten is predikant van de GKv Amersfoort-De Horsten.

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Rolf Robbe
  • Beschouwing
  • Thema-artikelen
Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Peter Hommes
  • Reisbagage
  • Thema-artikelen

Reageer op dit bericht

Meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief