Terugvliegend naar Schiphol luisterde ik hoog in de lucht naar een podcast waarin theoloog Stefan Paas vragen beantwoordde. Lastige, zware vragen vaak, zoals deze: heeft God een goede reden dat kinderen gemarteld worden in de oorlog?
Wat ik deze zomer van Brené Brown leerde, is dat moed altijd gepaard gaat met kwetsbaarheid.
Deze vraag houdt mij al heel lang bezig: als jongeren de kerk verlaten, waar ligt dat dan aan? Aan hen? Of moeten we kijken naar de generaties daarboven?
Christen-zijn in de stad vraagt stevige keuzes. Voor welke omgeving kies je? Heb je een netwerk van medechristenen om je heen?
Elke vorm van beleving die je op afstand zet van de dagdagelijkse ervaring zet je ook op afstand van de menswording van de Heer.
De zee. Met twee gezichten. Mooi, zeker. Donker, dat ook.
Ik moet eerlijk bekennen dat Thierry Baudet een snaar bij mij raakt. Hij schildert de contouren van een toekomstige maatschappij.
Een glas dat voor de helft is gevuld, is dat nu halfvol of halfleeg? Het antwoord daarop laat iets zien van hoe iemand in het leven staat.
Het valt op dat je een verre vakantiereis tegenwoordig moet verantwoorden. Nog niet zo lang geleden maakte je de blits met de gezinsreis naar Sri Lanka die we deze zomer maken. Dat is voorbij.
Een driedaagse conferentie vol theologie en theorie in drie minuten samengevat met een omgekiepte beker M&M’s. Ik houd van eenvoud en duidelijkheid.