‘Niemand van ons weet hoe het zit’

Vier studenten en een dominee vanuit verschillende plaatsen in Nederland ontmoeten elkaar ergens in het midden: Amersfoort. Drie studeren aan een universiteit, een op een hogeschool. Twee doen een technische studie, de anderen politicologie en Russisch. Allemaal doen (of deden) ze een bestuursjaar bij een christelijke vereniging. Hoe ervaren zij de relatie met de kerk?

Dominee Louren Blijdorp schuift aan. Hij studeerde aan de Theologische Universiteit in Kampen en was actief lid van FQI (Fides Quadrat Intellectum: geloof zoekt te verstaan red.). Inmiddels is hij predikant in de Immanuelkerk in Enschede, waar hij elke zondag studenten onder zijn gehoor heeft. ‘De verenigingen bezoek ik regelmatig, bijvoorbeeld als ik gevraagd word een lezing te houden of bij de constitutieborrel. Ik ben zelf student geweest en geniet er altijd van.’

Hoe kijken jullie zelf naar het studentenleven?

‘Voor mij is het vooral lekker met anderen in één huis te wonen en zelf de dingen voor elkaar te hebben.’
Arthur Dreschler bijt het spits af. Hij komt uit Hardenberg en studeert civiele techniek in Enschede waar hij zijn sociale contacten vooral heeft bij de studentenvereniging. ‘Eenmaal in de twee weken is er bijbelstudie, daarnaast zijn er lezingen of themagroepen. En natuurlijk de sociale dingen, borrels en de sociëteit.’
Freek Bakker ziet zijn studententijd als ‘de meest vrije periode in je leven. Eerst woon je bij je ouders, nu kun je doen wat je wilt, met anderen van de vereniging.’ Freek woont in Nijkerk en is vergevorderd met politicologie in Leiden.
‘Je kunt nu zelf onderzoeken wat je leuk vindt, en waar je je waarden uithaalt,’ vult David Urban aan. ‘Dat doe je aan de universiteit, maar ook op de vereniging: vrienden maken en contacten leggen, ook voor later. Sommigen gaan naar de psycholoog om hun eigen hoofd te leren kennen.’ David studeert in Leiden, eerst natuur- en sterrenkunde, nu Russisch.
Ina van Opstal studeert civiele techniek aan Saxion Hogeschool in Enschede. Ze denkt bij ‘studentenleven’ vooral aan chaos: ‘Niks is gepland, niks staat vast. Niemand van ons weet hoe het zit. Op de vereniging word ik uitgedaagd over het geloof na te denken, wat ik van dingen vind. Het is grappig om dat met anderen te doen.’

Dat vrije en op je eigen benen staan is niet voor iedereen even gemakkelijk, toch? De psycholoog werd al even genoemd.

David: ‘Die vrijheid kan niet iedereen aan, bij sommige studenten lukt het niet. Maar meestal komt het wel weer goed. De verenigingen zijn goede vangnetten, daar kun je je ei kwijt.’
Freek: ‘Een paar jaar van je leven weet je even niet wat je aan het doen bent, met het idee dat je later wel weer serieuzer wordt.’
Voor Ina heeft het meerwaarde dat ze bij een christelijke vereniging zit. ‘Je kunt elkaar vanuit dezelfde basis geruststellen. Daarin kun je God vertrouwen. Aan een algemene vereniging zou ik minder hebben.’
Louren: ‘Er verandert in je studententijd veel. Je gaat in een andere stad wonen, op jezelf, zelfstandig. Al die dingen moet je je eigen zien te maken. Dat is het hele idee van studeren, het hoort er in die levensfase gewoon bij.’
Arthur: ‘Het zijn veel leuke dingen, leuke mensen om je heen en zo, maar het kan je ook te veel worden. Ik ben er zelf tegenaan gelopen dat mijn lichaam zei: ‘Stop.’ Toen heb ik veel gehad aan mijn huisgenoten en vrienden van de vereniging. Ze vroegen: gaat het wel goed met je? Ze vroegen ook door en hielpen me daarin. Het was belangrijk dat ik met anderen erover kon praten.’

‘Bij de studentenvereniging kun je je ei kwijt’

U moet u inloggen om dit artikel te bekijken. Inloggen om toegang te krijgen.

Over de auteur

Arie Kok

Arie Kok is journalist en tekstschrijver.

Delen