Kerk zijn in de ‘ondertussenheid’

Jos Douma | 15 mei 2015
  • Blog

Onlangs maakte ik kennis met het voor mij nieuwe woord ‘ondertussenheid’. Ik ontving namelijk een mail van EA-EZA waarin ik werd uitgenodigd om op 5 juni een congres bij te wonen over ‘De evangelische beweging in de ondertussenheid’.

Jos Douma.

Jos Douma.

De term ‘ondertussenheid’ komt uit de Trendrede 2015 en duidt aan dat we leven in een periode van verandering tussen twee systemen of tijdsgewrichten in. We weten wat niet meer werkt en welke overtuigingen we moeten loslaten, maar waar het naartoe moet of gaat is nog niet duidelijk.

Het hoeft niet veel betoog dat het begrip ‘ondertussenheid’ naadloos aansluit bij de situatie waarin de Nederlandse kerken zich bevinden. Het oude is voorbij, maar het nieuwe is nog niet gekomen. We hebben wel ideeën waar het heen gaat of zou moeten gaan, maar nu overheerst nog de onzekerheid en de onduidelijkheid. Lukt het om wat losgelaten moet worden ook echt los te laten?

Laat ik bij deze ‘ondertussenheid’ enkele vragen stellen, om niet te blijven hangen in de ‘ondertussenheid’ van kerkelijk-organisatorische en kerkelijk-culturele veranderingsprocessen waar we al dan niet goed raad mee weten.

1. Nu we net Hemelvaart gevierd hebben moet ik bij ‘ondertussenheid’ meteen denken aan wat de leerlingen van Jezus in de ‘ondertussen-tijd van Hemelvaart naar Pinksteren’ deden: samen bidden, vurig en eensgezind zelfs (Handelingen 1:14). Is dat niet wat de kerk in de ‘ondertussenheid’ vooral te doen staan: bidden?

2. Zou in de ‘ondertussenheid’ van het kerkelijk leven ook deze notie van Bonhoeffer nieuwe betekenis kunnen krijgen: ‘bidden, wachten en het goede doen’?

3. Is het misschien veelzeggend dat de theorie en de praktijk van discipelschap vandaag de dag zo veel aandacht krijgt? Want is dát niet precies wat we in de ‘ondertussenheid’ in elk geval zeker weten: dat we geroepen zijn om in ons dagelijkse leven Jezus te volgen?

4. Al eerder schreef ik iets over het monastieke verlangen. Zou dit verlangen naar eenvoud, concentratie, gevormd worden door het Woord, gastvrijheid, samen eten, nederigheid en toewijding – dat zich juist in de ‘ondertussenheid’ van het kerkelijke leven lijkt te intensiveren – niet een richtingwijzer kunnen zijn? Zou het kunnen dat kerken die op weg zijn naar een onzekere kerkelijke toekomst zich het best kunnen concentreren op aloude, klassieke, door de tijd beproefde en bewezen praktijken? Zou de ‘ondertussenheid’ ons kunnen leren dat we, als we als kerken toekomst willen hebben, ons op het (monastieke) verleden moeten concentreren?

Volg alle blogs van Jos Douma via josdouma.wordpress.com. Zie verder ook www.jezusontdekken.nl, www.josdouma.nl en twitter.com/josdouma.

Over de auteur
Jos Douma

Ds. Jos Douma is predikant van de Plantagekerk in Zwolle (GKv).

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Rolf Robbe
  • Beschouwing
  • Thema-artikelen
Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Peter Hommes
  • Reisbagage
  • Thema-artikelen

Reageer op dit bericht

Meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief