Redactioneel: Pinksteradvent

Voor Pasen kennen we een Stille Zaterdag en nu zitten we in een soort ‘tien-stille-dagen-tijd’. Stilte voor de pinksterstorm. Het is zo’n periode waarvan je niet weet wat je ermee moet. De zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren zijn we niet voor niets Weeszondag gaan noemen. De volgelingen van de Heer zijn als wezen achtergelaten. Ze voelen zich alleen.

Maar het klopt niet. De Here Jezus had precies het tegenovergestelde gezegd. ‘Ik laat jullie niet als wezen achter, ik kom bij jullie terug’ (Johannes 14:18). Er staat ook niet dat de apostelen stil en verdrietig waren. Vurig en eensgezind wijdden ze zich aan het gebed (Handelingen 1:14). Bovendien gingen ze aan de slag, met de aanwijzing van Mattias als vervanger van Judas. Zo leefden ze naar Pinksteren toe: biddend, wachtend, werkend.

Het kerkelijk jaar werkt niet altijd zoals het moet

De zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren heet ook wel Pinksteradvent. Dat is beter dan Weeszondag. Advent betekent: Hij komt. Er is geen leegte, maar er wordt uitgezien naar de vervulling. En dat doen de gelovigen biddend. Vol verwachting klopt hun hart. Want Hij had het zelf gezegd, toen Hij hen uitzond om het evangelie te verkondigen: ‘Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’ Niks leegte, niks eenzaamheid. Integendeel: ‘Ik ben mét jullie.’

Het kerkelijk jaar werkt niet altijd zoals het moet. Het eindigt voor ons gevoel met Pinksteren. Dan komt er een hele tijd niks, tot het weer advent en kerst is. Maar je kunt ook zeggen dat in die tijd na Pinksteren juist alles gaat gebeuren. Dan gaan de evangelisten met het Woord de wereld in. Er komt een giga-operatie op gang, die inmiddels tweeduizend jaar duurt. Van een paar mannetjes in een Jeruzalemse bovenkamer gaat het Woord naar miljarden mensen overal ter wereld.

Advent. Hij komt. In de Geest. En de wereld zal het weten ook.