Redactioneel: Geef je over

Esther de Hek | 20 februari 2021
  • Blog
  • Column

Bijna achttien jaar geleden overleed mijn vader volledig onverwacht op zestigjarige leeftijd. Hij was net met prepensioen, nog wat in de weer met trainingen, gezond en kloek. De dood kondigde zich aan zonder voorwerk. Hij was er opeens op een parkeerplaats bij een kerk onder de rook van Rotterdam en wij hadden het nakijken. Als er iets maakbaar was – een idee dat in de tussentijd als onverdacht virus ons denken en handelen heeft besmet – waren het alleen die paar uurtjes dat de apparatuur hem in leven hield. Zo konden we nog afscheid nemen.

Dit abrupte sterven zette een wissel om in mijn leven, realiseerde ik me bij het ouder worden. De dood kan er blijkbaar ineens zijn, maar die rauwe werkelijkheid proberen te omarmen geeft ruimte, heb ik ervaren. Misschien dat ik daarom steeds meer vragen heb bij de coronamaatregelen die ontlasting van de zorg beogen en de mortaliteitcijfers moeten dempen, maar schooldirecteuren, psychologen en huisartsen alarm doen slaan over een toename van mishandeling, depressie en andere nood. Is sterven een medisch falen geworden dat kostte wat kost voorkomen moet worden en waarvoor bijna alles moet wijken?

Is sterven een medisch falen geworden?

Als enige schepsels die het unieke zelfbewustzijn hebben sterfelijk te zijn, willen we het liefst zo lang mogelijk leven. De dagelijkse coronadodentabellen doen mensen wegduiken in volmaakt naleven van alle maatregelen, als zijnde ordehandhavers van eigen en soms andermans leven. Ook veel gereformeerde christenen tonen zich hierin secuur. Is het ingeprente plichtsgetrouwheid of toch ook dat liever wegkijken van ziekte en dood, vraag ik mij af?

Tibetaanse geestelijken denken meermaals per dag bewust aan hun dood – het laat ze inzien wat er echt toe doet en geeft levenslust. Ik herken het, maar voeg er graag een paar regels uit een herschreven Bachkoraal van Ria Borkent aan toe. Omdat dit vers het geheim vertelt van het omarmen van onze sterfelijkheid: overgave. ‘Terwijl wij lijden aan het leven, aan de dood, niet te ontlopen, heeft Jezus in het zand geschreven alle dingen die wij hopen. En God zal naar zijn diep verlangen met open armen ons ontvangen. Geef je maar over, en over.’

Geïnspireerd door magazine OnderWeg? Neem een gratis proefabonnement!

Over de auteur
Esther de Hek

Esther de Hek is schrijver, schrijftrainer en oud-hoofdredacteur van OnderWeg.

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Rolf Robbe
  • Beschouwing
  • Thema-artikelen
Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Peter Hommes
  • Reisbagage
  • Thema-artikelen

Reageer op dit bericht

Meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief