Geluk

Wat was leuk vandaag? En wat was niet leuk? Deze twee vragen horen al jarenlang tot het ritueel waarmee ik mijn kinderen ’s avonds op bed leg.

Hoe simpel de vragen ook zijn, het blijft boeiend om naar de antwoorden te luisteren. Verrassend vaak hoor ik dingen waarvan ik totaal geen weet had. En wat opvalt: de categorie ‘niet leuk’ is opmerkelijk korter dan de categorie ‘leuk’ – ook op dagen dat mijn lieve schatjes elkaar bijna de hersens inslaan. Wat mijn kinderen bijna van nature doen aan het einde van de dag -vooral aandacht hebben voor de mooie momenten- blijkt een belangrijke voorwaarde voor levensgeluk te zijn. Dankbare mensen ervaren meer geluk en schijnen zelfs langer te leven, zo leerde ik onlangs bij een sessie over werkgeluk.

Beleving van geluk is voor een belangrijk deel niet beïnvloedbaar, was de tweede les die ik uit die werkgeluksessie meenam. Zo’n vijftig procent wordt door je karakter bepaald, twintig procent door omstandigheden. Maar -en dit is een belangrijke- op dertig procent heb je wél invloed. Bijvoorbeeld door niet te piekeren, vriendelijk te zijn en proberen te vergeven. Of door een dagboek bij te houden.

‘Praktiseer geloof of spiritualiteit’ behoort ook tot het lijstje zaken waarmee je je geluk kunt beïnvloeden. Mijn kinderen zijn nog ver van deze geluksbeleving verwijderd. Het lijstje ‘niet leuk’ is weliswaar kort, maar de kerkdienst scoort hoog in dit lijstje. Recent zag ik de katholieke priester Minne van den Berg bij ‘De verwondering’. Hij vertelde daar hoe hij dagelijks rust in zijn hoofd creëert. ‘Er is zoveel niet beïnvloedbaar in het leven: oorlog, armoede, eenzaamheid’, zei hij. ‘Maar ik kan wel íets. Ik kan de machteloosheid en de verontwaardiging een stem geven. Door het op te schrijven’. Schrijvend bidden. Misschien dat ik maar eens met mijn kinderen een dagboek ga bijhouden.