De migratiecrisis in de kerk

Marien Kollenstaart | 13 december 2024
  • Algemeen
  • Opinie

In het kerstverhaal spelen vreemden voor elkaar een grote rol: in Jezus’ stamboom kom je namelijk de buitenlandse Rachab en Ruth tegen, wijzen uit het oosten kwamen op kraambezoek en het kerstkind zelf werd een vluchteling. Hoeveel vreemdelingen schuiven met Kerst aan bij jou aan tafel of in de kerkbanken?

Christenen zonder en met migratieachtergrond leven vaak langs elkaar heen. De kerk heeft volgens Marien Kollenstaart een migratiecrisis: de instroom van mensen met een andere culturele achtergrond in diensten is te beperkt. In dit artikel deelt hij zijn ervaringen met intercultureel kerk-zijn en tien ‘maatregelen’ om integratie te bevorderen.

 Onbekend maakt onbemind

Volgens Martin Luther King was zondagochtend het meest gesegregeerde moment in de Amerikaanse samenleving – al naar gelang hun huidskleur gingen christenen naar een witte of zwarte gemeente. Naar schatting zijn er een miljoen christenmigranten in ons land, maar ook hier mixen christenen van verschillende culturen vaak moeizaam. Die segregatie begint vaak op maatschappelijk gebied. Zo woonde geen van mijn gemeenteleden in het multiculturele sociale-huurdeel van de Vinexwijk waar ik predikant was. Een zuster wilde een huis niet kopen vanwege Surinaamse buren, uit angst voor geluidsoverlast. Ouders verruilden de gemengde basisschool voor een ‘witte’ school, omdat het onderwijs daar beter zou zijn voor hun kinderen. Door gebrek aan echte ontmoetingen blijven vooroordelen in stand. Het huidige politieke klimaat herdefinieert migratie als dreiging en ook kerkgangers ademen deze cultuur van angst in. Een asielzoeker vertelde dat hij zich in een kerk in Ter Apel zo vreemd bekeken voelde dat hij na tien minuten vertrok. Uit islamofobie zag de koster de heuptas van een Arabische kerkganger aan voor een bomgordel. De echte migratiecrisis zit misschien in ons eigen hart: angst of onwil om echt verbinding met de ander te leggen.

Heilige onvrede

Het is een sociaal gegeven dat een mens behoefte heeft aan bonding: je sluit je gemakkelijker aan bij mensen die op je lijken. Bridging – het overbruggen van cultuurverschillen – is veel ingewikkelder. Toch knaagt misschien bij jou ook die heilige onvrede: het kan toch niet Gods bedoeling zijn dat je kerk monocultureel blijft als je omgeving multicultureel is? Hieronder deel ik tien tips hoe een gemeente stappen kan zetten naar meer intercultureel kerk-zijn.

1.Praat over het waarom

Motieven om contact te maken met mensen uit andere culturen kunnen heel verschillend zijn. Zelf ben ik bewust geworden wat huidskleur met je doet doordat mijn kinderen van kleur allemaal opgroeiden in een witte gemeente. Jouw gedrevenheid voor meer diversiteit in je kerk komt misschien door wat je in de Bijbel leest, je buitenlandervaring of door een missionair verlangen. Vraag naar elkaars motivatie. Dit helpt als gemeente om gemeenschappelijk verlangen op het spoor te komen en van daaruit beleid te maken.

2.Wees je bewust van je context

Waarom is Jezus de Zoon van God en waarom worden gehandicapte kinderen geboren? Deze twee brandende vragen had een Iraanse man die op een zondagmorgen mijn kerk binnenstapte. Hij had een droom gehad over Jezus en wilde meer van Hem weten. Dit leidde uiteindelijk tot een dooptraject en de vorming van een regionale Iraans-Nederlandse bijbelstudiegroep. Vaak begint bezinning op intercultureel kerk-zijn als de context daartoe aanleiding geeft, bijvoorbeeld door een doopvraag of de komst van een AZC in een woonplaats. Het in kaart brengen van de verschillende nationaliteiten en relevante organisaties in je buurt is een noodzakelijke stap.

3.Vorm een visie en maak beleid

Een vaste kerkbezoeker ergerde zich groen en geel aan geroezemoes achter haar, draaide zich om en beet de tolk een hartgrondig ‘ssssst!’ toe. Intercultureel gemeente-zijn kan op weerstand stuiten. Dan is het goed om als kerk een gedragen visie te hebben als het gaat om bijvoorbeeld het aanbieden van vertaling tijdens kerkdiensten. Dat moet besproken en herhaald worden, zodat hopelijk de hele gemeente mee kan komen in de verandering.

4.Bouw aan een intercultureel team

U moet u inloggen om dit artikel te bekijken. Inloggen om toegang te krijgen.

‘Niemand van ons weet hoe het zit’

‘Niemand van ons weet hoe het zit’

Arie Kok
  • Reportage
  • Thema-artikelen
Slim zijn ze, wie maakt ze wijs?

Slim zijn ze, wie maakt ze wijs?

Alexandra Matz
  • Beschouwing
  • Thema-artikelen

Reageer op dit bericht

Meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief