De kerk als een splinter

OnderWeg | 29 oktober 2016
  • Special 2016
  • Thema-artikelen

Wat is jouw droom voor de kerk van de toekomst? Sinds acht maanden heeft die vraag voor mij een totaal andere lading gekregen. Nu ik vader ben van een prachtige dochter, realiseer ik me dat mijn dromen gaan over de kerk waar zij zich later hopelijk in thuis voelt en voor wil inzetten. En niet alleen zij. De jongeren waar ik nu mee werk, zijn degenen die later mede de kerk dragen. Dat zet mijn dromen in een ander licht.

Martijn Dekker: 'Ik droom van een kerk die dicht bij haar roeping blijft.'

Martijn Dekker: ‘Ik droom van een kerk die dicht bij haar roeping blijft.’

Maar de dromen blijven wel. Waar droom ik dan van? Vooral van een kerk die dicht bij haar roeping blijft. Tom Wright brengt die roeping prachtig onder woorden: ‘Om God de eer te geven die Hem toekomt en om voor Gods koninkrijk te werken in de wereld.’ En hij schrijft dat er nog een derde doel is, dat de twee voorgaande dient, namelijk: ‘Om elkaar te bemoedigen, elkaar op te bouwen in geloof, te bidden met en voor elkaar, te leren van elkaar en elkaar te onderwijzen, elkaar voorbeelden te geven om te volgen, uitdagingen om op te pakken en dringende taken om uit te voeren.’

Dat is het! Ik droom van zo’n kerk. Een kerk die barst van intense vreugde om wie God is en wat Hij gedaan heeft. Die haar schepper prijst en aanbidt als koning. Die nieuwe generaties vertelt ‘van de roemrijke, krachtige daden van de Heer’ (Psalm 78:4).

Ik droom van een kerk die ‘model’ en ‘verspreider’ van het koninkrijk is. Oftewel: dat je in die kerk ziet wat het koninkrijk inhoudt en uitwerkt. Vergeving en verzoening worden er zichtbaar. Genade wordt er uitgedeeld. Wie het nodig heeft, wordt met zorg omringd. En niet alleen binnen de kerk wordt dat zichtbaar, het wordt ook de wereld in gebracht. Ik droom van een kerk die de wereld ingaat, omdat God haar daarvoor geroepen heeft. Omdat het evangelie hoop is voor elk mens. Omdat de kerk begrijpt dat de ervaringen die je buiten opdoet je vanbinnen weer sterker maken.

Ik droom van een kerk die mensen uitdaagt om hun kracht en talenten in te zetten tot opbouw. Een kerk waar alle generaties naast elkaar staan. Een kerk die meevoelt en meejuicht. Een kerk die niemand buiten de boot laat vallen. Een kerk die bemoedigt, zegent en bidt voor elkaar. Ik droom van een kerk die zoekt en (be)vraagt. Die rust biedt. Een kerk die krachtig durft te staan voor haar boodschap. De kerk als een splinter: klein maar scherp.

Martijn Dekker (25) is jongerenwerker in de GKv Zuidhorn. Zie ook martijndekker91.wordpress.com.

022020-eerste-droom_2Ik droom van een kerk als een vriendengroep. Niet zozeer een plek waar je iedere week naartoe gaat, maar een groep vrienden die elkaar in het oog houdt en elkaar graag ontmoet. Ik denk dat het belang van (de grenzen tussen) kerkgenootschappen steeds minder wordt. Het gaat meer over dat je gelooft en dat je echte verbondenheid met elkaar ervaart dan over de verschillen in vormen van geloven. Daarbij zijn grenzen tussen andere vriendengroepen (kerken) vloeibaar of doorzichtig.

Tim, 18 jaar

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Rolf Robbe
  • Beschouwing
  • Thema-artikelen
Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Peter Hommes
  • Reisbagage
  • Thema-artikelen

Reageer op dit bericht

Meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief