De andere kant van Nashville

Eline de Boo | 13 april 2019
  • Column

Het was moeilijk kiezen naar welke kerk we op zondag zouden gaan, toen we recent in Nashville waren. Deze hoofdstad van de Amerikaanse Biblebelt, ook wel de gesp van deze Bijbelriem genoemd, telt meer dan zevenhonderd kerken. Nashville heeft de hoogste kerkdichtheid per hoofd van de bevolking en op elke straathoek vind je een godshuis. Een gesp bindt samen en iets van die eenheid proef je onder de enorme diversiteit van christenen die daar samenleven.

Zo was de Nashvilleverklaring ook bedoeld: een grote groep Amerikaanse kerken bracht onder woorden hoe ze denken over huwelijk en seksualiteit. Deze woorden hadden een tegengesteld effect in Nederland: ze veroorzaakten pijn en verdeeldheid. Collega-schrijvers en -kerkenwerkers vroegen gekscherend of ik naar Nashville ging om de verklaring te herschrijven. Ik glimlachte en bedacht dat daar een mooie uitdaging in zou liggen.

We vierden samen avondmaal
en dat kan best spannend zijn

Terug naar de luxe om uit zo’n grote hoeveelheid levende, overvolle kerken te kunnen kiezen. Wat heerlijk is die keuzestress! We besloten tot een ‘veilige’ keuze, een keurige presbyteriaanse kerk, geleid door een oud-collega van Redeemers Tim Keller. De file voor het megaparkeerterrein deed het verlangen naar de ontmoeting met God en zijn mensen groeien. Warme begroetingen, koffie, koek en een welkomstcadeautje maakten het zevenduizend kilometer van huis gelijk thuis.

We vierden samen avondmaal en dat kan best spannend zijn omdat het er op elke plek weer anders aan toe gaat. Bovendien vinden onze kinderen avondmaal vieren saai, langdurig en een gespannen sfeer geven in de gemeente. Dat begrijp ik ook wel als je een half uur lang ernstige gezichten aan lange tafels met geperste, hagelwitte tafelkleden ziet zitten. Hoe anders gaat het in Nashville. Met drommen tegelijk gaan mensen op weg naar vier tafels voor in de kerkzaal. Kletsend, sommigen zingend, maar vooral met vreugde. Bij elke tafel worden ze welkom geheten door een diaken met zijn of haar gezin. Deze deelt de betekenis, het brood en de wijn met een groep van tien tot vijftien mensen rond de tafel. Onze kinderen waren opgelucht. ‘Echt een Jezus fissa hier’, zei mijn zoon. Ons beeld van Nashville is bijgesteld.

Over de auteur
Eline de Boo

Eline de Boo is schrijfster met een missionaire roeping.

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Het mysterie van Jezus’ wonderen

Rolf Robbe
  • Beschouwing
  • Thema-artikelen
Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Voor wie meer wil ontdekken over: Wonderen

Peter Hommes
  • Reisbagage
  • Thema-artikelen

Reageer op dit bericht

Meld je aan voor onze gratis nieuwsbrief