Het danst. Een eeuwige dans. Een dans van pure liefde

Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals U in Mij bent en Ik in U, laat hen zo ook in Ons zijn, opdat de wereld gelooft dat U Mij hebt gezonden. Ik heb hen laten delen in de grootheid die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn zoals Wij: Ik in hen en U in Mij. Dan zullen zij volkomen één zijn en zal de wereld begrijpen dat U Mij hebt gezonden, en dat U hen liefhad zoals u Mij liefhad. (Johannes 17:21–23)

Er zijn van die dingen die ik zelf niet kan, maar waarvan ik enorm geniet als ik het anderen zie doen. Ik dans zo houterig als Mr. Bean en kunstschaatsen lukt me voor geen meter, maar ik kan enorm genieten van dansen en kunstschaatsen, vooral als het om paren gaat. Man en vrouw die op de maat van de muziek in perfecte harmonie over het ijs glijden, het atletisch vermogen en tegelijk de gratie, de eigen rol en het samenspel.

Ongetwijfeld is er een groot verschil tussen de oefening en de uitvoering. Tijdens de training (en soms ook uitvoering) gaat er van alles mis en zijn er scènes van scheldend weglopen en slaande deuren. Maar de uitvoering kan adembenemend zijn.

Nog veel adembenemender is het om te lezen over het heilig samenspel tussen God de Vader en God de Zoon. In zijn gebed in Johannes 17 maakt Jezus ons daarvan deelgenoot. De zinnen dansen: ‘Vader, (…) toon nu de grootheid van uw Zoon, dan zal de Zoon uw grootheid tonen.’ En: ‘Ik heb op aarde uw grootheid getoond door het werk te volbrengen dat U Mij opgedragen hebt. Vader, verhef Mij nu tot uw majesteit, tot de grootheid die Ik bij U had voordat de wereld bestond.’ En: ‘Alles wat van Mij is, is van U, en alles wat van U is, is van Mij.’

Harmonie

We worden hier deelgenoot van een groot mysterie. Tussen God de Vader en God de Zoon is sprake van een volmaakte harmonie. Zij verwijzen naar elkaar en treden voor elkaar terug. Het gaat heen en weer. De Vader brengt de Zoon tot aanzien en de Zoon de Vader. Zoals mensen die oprecht van elkaar houden ervan kunnen genieten als de ander aandacht en waardering krijgt, zo is het ook bij de Vader en de Zoon. Eren en geëerd worden, ruimte geven en ruimte krijgen, verheffen en verheven worden. Het danst. Een eeuwige dans. Een dans van pure liefde, goddelijke liefde. Tussen training en uitvoering is geen verschil. In de hemel geen slaande deuren en harde verwijten.

Bestemming

Beluister je vervolgens Jezus’ gebed om de eenheid van zijn volgelingen, dan houd je nog meer je adem in. ‘Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals U in Mij bent en Ik in U, laat hen zo ook in Ons zijn (…) Ik heb hen laten delen in de grootheid die U Mij gegeven hebt, opdat zij één zijn zoals Wij: Ik in hen en U in Mij.’ De zinnen blijven dansen. En in die zinnen dansen niet alleen de Vader en de Zoon hun dans van Goddelijke liefde, maar worden ook mensen betrokken. Armetierige, in zonde gevallen schepselen mogen delen in die goddelijke harmonie, eenheid en liefde. Het is een wonder boven wonder. Vader, Zoon en Geest vormen geen gesloten, maar een open cirkel.

Doe mee met de dans van de eeuwige liefde

Om dit mogelijk te maken is Jezus naar deze wereld gekomen. Hij brengt op zichzelf gerichte en in zichzelf gekromde mensen even genadig als feestelijk in deze open cirkel van Gods liefde. Kom binnen, deel in onze glorie, deel in onze vreugde. Het gaat hier over onze bestemming. Kind van God zijn is zoveel meer dan een kwestie van overtuigingen. Het is zoveel meer dan kiezen voor een bepaald moreel systeem. Het is zoveel meer dan lid zijn van de kerk. Het is binnengebracht worden in deze open cirkel van Gods liefde. Vader, Zoon en Geest zeggen: ‘Kom, doe mee met de dans van de eeuwige liefde.’

Open cirkel

Maar waarop spitst Jezus’ gebed zich vervolgens toe? Waar gaat het uiteindelijk om in zijn gebed? Hierom, dat de eenheid en liefde tussen de Vader en de Zoon zich voortzet onder al zijn volgelingen. Jezus bidt om hun eenheid. Hij bidt dat wie in Hem geloven één zijn zoals Hij en de Vader één zijn. Hij bidt niet om de eenheid van in alles gelijkgestemde zielen of om de eenheid van uitsluitend mensen met dezelfde nationaliteit of sociale en culturele achtergrond. Hij bidt dat de liefde en eenheid tussen de Vader en de Zoon zich voortzet in de eenheid van zijn volgelingen. Hij bidt om volgelingen die niet veilig, knus en risicoloos in hun eigen vertrouwde kringetje blijven, maar met elkaar een open cirkel vormen. Dat is Jezus’ gebed, dat is zijn verlangen.

Jezus’ gebed heeft een enorme betekenis en reikwijdte. Zijn gebed wil alles aanraken, niet alleen hoe wij gemeente zijn, maar ook hoe we mens zijn. Hoe we als mens in het leven staan, naar anderen kijken, met anderen omgaan. Het raakt ons huwelijk of hoe we een stel vormen. Hoe we gezin en familie zijn. Paren, gezinnen, vriendenkringen kunnen soms zo alleen op elkaar gericht zijn dat er sprake is van een gesloten systeem, een gesloten cirkel. Maar Jezus’ bidt om volgelingen die één zijn, zoals Hij en de Vader één zijn.

Ruimhartig

In het verlengde van dit gebed om eenheid ligt nog een ander verlangen: dat de hele wereld aanhaakt bij de dans van liefde tussen de Vader en de Zoon. Jezus wil de cirkel van Gods liefde alleen maar groter en groter maken. Er kan nog meer bij. Wie in Hem geloven wil Hij daarbij gebruiken als instrument. Want, klinkt in Jezus’ gebed door, als zijn volgelingen net zo’n open cirkel vormen als de Vader en Hij dat zijn, dan kan het niet anders of de wereld gaat geloven dat Jezus door de Vader gezonden is en dat God liefde is. Daar kunnen we ons nu wel iets bij voorstellen. Als mensen hun ego’s opzijzetten… als ze ruimte voor elkaar maken zoals de Vader en Zoon dat doen… als ze offers willen brengen omwille van de liefde… als ze mensen die anders zijn niet uitsluiten, maar in hun kring opnemen en voor elkaar opzij willen gaan, elkaar eer en heerlijkheid gunnen, belangeloos, ruimhartig: dat is een soort liefde, zo ongekend, die liefde kan alleen maar van God komen!

Dansles

Maar hoeveel is er eigenlijk van gekomen? De kerk van Christus is eeuwenlang een repeterende breuk geweest. Jezus’ volgelingen zijn er meesters in geweest om elkaar buiten te sluiten – heel de kerkgeschiedenis door. Nog steeds zijn kerken, ondanks alle mooie woorden over liefde en eenheid, dikwijls broedplaatsen van nationalisme, discriminatie en uitsluiting. Wordt het ooit anders? Kan het anders?

Op internet zag ik een alleraardigste plaatje. Een meisje leert dansen op de voeten van haar vader. Op zijn voeten danst ze met hem mee. Dat is de sleutel tot het geheim van alle eenheid in Christus. Willen we persoonlijk, als stel, gezin, vriendenkring, gemeente een open cirkel zijn, dan begint het hiermee: zet je wankele, onhandige, onwillige voeten op die van Jezus. Geef je aan Hem over. Alleen zo kan iets van de eenheid tussen de Vader en de Zoon afstralen van Christus’ gemeente. En alleen zo kan dat prachtige lied waar worden: ‘In de wereld wordt het stil, als we doen wat Jezus wil’. Dat begint bij persoonlijke overgave. De kerk is een oefenplaats van Gods liefde. Daar struikel je, val je en helpt Jezus je weer overeind, telkens weer.

Vragen

• Wanneer hield jij voor het laatst je adem in toen het ging over Gods liefde en plan?
• Wat betekent het voor jou om mee te dansen met de dans van Gods liefde?
• Hoe geef jij in jouw leven vorm aan de open cirkel van Gods liefde? Hoe doet jouw gemeente dat?
• Nodig vandaag iemand in je omgeving uit voor een bak koffie of een maaltijd.
• Lied 706 van Liedboek 2013 (Dans mee met Vader, Zoon en Geest) gaat terug op een Engels origineel. Daarvan is op Youtube een inspirerende bewerking te vinden. Zoek op Come, join the dance of Trinity.

Dit artikel komt uit de OnderWeg van 13 augustus 2022. Geïnspireerd? Neem een abonnement!