Op naar de reünie!

Jullie zullen Mij deze nacht allemaal afvallen (…) maar nadat Ik uit de dood ben opgewekt zal Ik jullie voorgaan naar Galilea… (Matteüs 26:32)

‘Er komt een reünie – en je bent van harte uitgenodigd!’ Wat te doen? Je erop verheugen natuurlijk: een reünie is toch werkelijk iets om naar uit te zien! Of zie je er tegenop? Komen er vragen en bedenkingen boven, pijnlijke herinneringen misschien? Wat is de plaats van samenkomst trouwens? Wie zou je daar kunnen verwachten – wie zijn nog meer uitgenodigd? En de organisatie, is die wel in goede handen?

Het pad van een reünie-organisator gaat vaak niet over rozen. Mensen blijken verdraaid vergeetachtige wezens. Spontaan positief reageren op een uitnodiging is ook niet altijd vanzelfsprekend. Soms zijn meerdere reminders nodig om het beoogde effect te sorteren. Jezus weet daar alles van. Onderweg naar de olijftuin van Getsemane had Hij het duidelijk aangekondigd aan zijn elf leerlingen: in Galilea, waar alles begon, zouden ze elkaar weer treffen. Hijzelf zou hen daarheen voorgaan en zorgdragen voor een goede ontvangst. Reken maar dat de organisatie bij Hem in goede handen is!

Reminders

Maar als de Schriften vervuld zijn, al het leed geleden is en de dood overwonnen, zijn er toch nog drie reminders nodig… Allereerst de engel bij het lege graf die de vrouwen instrueert: ‘Ga nu snel naar zijn leerlingen en zeg hun: “Hij is opgestaan uit de dood en dit moeten jullie weten: Hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zul je Hem zien”’ (Matteüs 28:7). Even later is het Jezus in eigen persoon die het herhaalt: ‘…ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan, daar zullen ze Mij zien’ (Matteüs 28:10).  Maar er blijkt meer nodig dan zusterlijke getuigenissen om deze broeders zover te krijgen dat ze inzien dat het geen ongeloofwaardige kletspraat is (Lucas 24:11), maar Evangelie: Jezus moet er in eigen persoon aan te pas komen om hen dat aan het verstand te brengen. Hij geeft ze een welverdiende geestelijke draai om de oren (Marcus 16:14). Dat helpt. Al staat het er niet bij: ook hier zal de Opgestane vast de afspraak hebben herhaald: ‘Op naar de reünie!’

Place to be

Waarom die moeite nemen en minstens een week reizen naar Galilea en daarna weer helemaal terug naar Judea (Bethanië, Jeruzalem)? Dat is niet praktisch, maar wel vol bijbelse symboliek! In het donkere ‘Galilea van de heidenen’ had God naar zijn belofte (Jesaja 8:23, Matteüs 4:12-16) zijn licht ontstoken: juist daar vestigde Jezus zich. Daar riep Hij zijn leerlingen. Daar leerde en genas Hij. In die uithoek was het begin te zien van zijn rijk. En waar hield de Koning van dat rijk zijn troonrede en gaf hij de grondwet van het hemels koninkrijk? Op de berg (Matteüs 5-7). Dat was de place to be voor leergierig Israël. Het maakte diepe indruk. Als je in Israël bent, neemt de gids je ongetwijfeld mee naar de plek waar het geweest kan zijn. Met een geweldig uitzicht op het meer van Galilea in de diepte. Hier is het begonnen. Uitgerekend hier verzamelt de Opgestane opnieuw zijn leerlingen om koninklijke instructies te geven voor de uitbreiding van zijn rijk tot aan de einden der aarde.

Twaalfde man

Wie zijn uitgenodigd voor de reünie? Het kernelftal zelf natuurlijk, met wie Hij zoveel had doorgemaakt. Bovenmenselijk veel. Heel wat geslagen wonden moesten genezing ontvangen (Johannes 21). Maar het is helemaal niet gek om te veronderstellen dat, net als drie jaar geleden, naast het elftal ook een menigte volgelingen erbij was, als ‘twaalfde man’ zeg maar: de vijfhonderd mannen en vrouwen over wie Paulus het heeft in 1 Korintiërs 15:6. Hun getuigenis is net zo goed waardevol! ‘Je kunt ze zo bevragen!’ is de suggestie van Paulus. Wie waren er allemaal? Dat is niet meer bekend. Het zou me niet verbazen als Salomé erbij was (met haar Zebedeüs?), natuurlijk Maria van Magdala en Jezus’ moeder met Johannes aan haar zijde. Bartimeüs met zijn scherpe blik, Zacheüs de eerlijke tollenaar en Nicodemus de bekeerde farizeeër, samen met Jozef van Arimatea. Die jongen uit Naïn natuurlijk met de dochter van Jaïrus – en hun familie. Daar hebben we de vissersjongen die zijn lunch aan Jezus afstond. En zie ik daar de rijke jongeman uit Matteüs 19 die zijn ballast uiteindelijk toch heeft afgelegd en uitgedeeld aan de armen, omdat hij de ware schat gevonden heeft: Jezus? Dat weet je niet, maar er gebeuren meer wonderen dan je denkt (Johannes 20:30). Je merkt het: ik zie een geweldige reünie voor me. Een klein beginnetje van wat nog komen gaat!

Hoopvol onderweg

Ze zijn op weg gegaan als christenmensen in woord en daad. Een kerkgeschiedenis lang. Met vallen en ook weer geholpen worden om op te staan. Onafscheidelijk achter hun Heer aan gingen ze op weg. Maar al te vaak was het een weg van distels en van doornen. Het waren gewone mensen, jong en oud. Niet beter of slechter dan het elftal van toen, die hun Heer allemaal (!) afgevallen waren in die nacht toen het erop aan kwam. En – wat een genade – toch benoemd tot ‘licht der wereld’ mochten ze eropuit gaan om het licht van het Evangelie van hun Heer te verspreiden en zo het verschil te maken. Hoopvol onderweg in Gods wereld.

U moet u inloggen om dit artikel te bekijken. Inloggen om toegang te krijgen.

Over de auteur

Han Hagg

Han Hagg is predikant van de GKv Zwolle-Zuid.

Delen