‘Ik zie God aan het werk’

‘Het is bidden en werken. Dat merk ik telkens weer. Want er is er maar een die onrecht echt kan aanpakken. Dat is God. In zijn spoor gaan wij aan het werk.’ Annelies van Til praat gepassioneerd en gedreven. Ze is directeur van de stichting El Roi die hulp en maatschappelijke zorg biedt aan vrouwen die in de prostitutie werken in Midden-Nederland.

El Roi – ‘U-Bent-de-God-die-ziet’ – is een godsnaam, die je tegenkomt in het bijbelboek Genesis. Een veelzeggende naam voor een stichting die er zonder voorwaarden wil zijn voor vrouwen in een kwetsbare positie. ‘Wij willen een plek bieden waar deze vrouwen gehoord en gezien worden, in plaats van bekeken.’

Waaraan denk jij bij moderne slavernij?

‘Ik denk aan het onrecht dat vrouwen die werkzaam zijn in de prostitutie vaak overkomt. Dit onrecht vindt ook plaats bij ons om de hoek. Moderne slavernij is niet alleen iets van ver weg, maar ook van dichtbij. Dat heeft onder andere te maken met de digitalisering van sekswerk. Het is daardoor minder zichtbaar in het straatbeeld, maar daardoor niet minder aanwezig. In Nederland wordt vanuit de politiek vaak gezegd dat prostitutie gelegaliseerd is en vrouwen vrijwillig in deze sector kunnen gaan werken. Van onrecht is volgens voorstanders geen sprake en zij zullen ook niet spreken van moderne slavernij. Er zijn inderdaad vrouwen die dit werk vrijwillig doen, maar: wat is vrijwillige prostitutie? Vaak gaat er een hele weg aan vooraf voordat een vrouw in de prostitutie belandt.
Wij ontmoeten veel vrouwen die door omstandigheden dit werk zijn gaan doen, terwijl ze graag iets anders zouden willen doen. Ze doen het vrijwillig, omdat niemand ze heeft gedwongen, maar de omstandigheden zijn wel dwingend geweest. Vorige week sprak ik een Roemeense vrouw die in de prostitutie is gaan werken om haar oude zieke moeder te kunnen onderhouden en haar dochter naar school te kunnen laten gaan. Haar dochter gaat inderdaad naar school en nu doet deze Roemeense vrouw er alles aan om ervoor te zorgen dat de dochter een opleiding kan afronden. Dit om te voorkomen dat zij hetzelfde werk als haar moeder moet gaan doen. Ze vertelde dat ze gelukkiger was toen ze in Roemenië op straat leefde, dan nu met haar werk en geld. Als je daarbij uitrekent hoeveel een vrouw overhoudt aan haar werk, begrijp je waarom ik spreek over onrecht en moderne slavernij. Prostituees hebben meestal veel mensen om zich heen nodig om het werk te kunnen doen: van taxichauffeur tot verhuurder van kamers. Moderne slavernij heeft ook alles te maken met leefbaar loon. De meeste vrouwen die wij zien, houden aan wat zij doen geen leefbaar loon over. Ze worden als moderne slaven misbruikt.’