Wat geef ik door? Generaties en hun verhaal van heil
- Beschouwing
- Thema-artikelen
Er zijn grote uitdagingen en diepe spanningen in de wereld en de kerk van vandaag. Als je als christelijke gemeente nadenkt over zulke spanningen, stuit je uiteindelijk op de vraag: wat is vandaag in al die spanningen het heil van Jezus? Wat is het goede nieuws in deze tijd?
Het verhaal van Christus’ kerk gaat over redding en heil. Christenen van alle tijden zoeken naar de verwoording hiervan. Voor wat en hoe is geloof, de kerk, God een antwoord? De problemen zijn veel en groot: hoe sta ik tegenover mijn buurman of neef die PVV stemt? Wat vind ik van klimaatacties op de A12? Is die president Orbán van Hongarije echt zo vreemd als sommige mensen vinden? Kan onze krimpende gemeente niet beter fuseren met de lokale PKN of de Baptisten? Waarom is het jeugdwerk zo moeilijk van de grond te krijgen?
Hierbij op de achtergrond staat de vraag wat Jezus ermee te maken heeft. Daarop zoekt de kerk een antwoord. ‘De kerk als een club Godzoekers’, zoals Maurice Hoogendoorn het verwoordde: ‘Mensen die naar de kerk komen, komen er niet altijd omdat ze geloven, maar óm er te geloven, om met Willem Barnard te spreken’ (Nederlands Dagblad 30 maart 2023). Blijkbaar is het niet zo eenvoudig om te zeggen hoe het antwoord van het geloof eruitziet. Zeker niet omdat we elk onze eigen, soms heel verschillende, wegen hierin moeten gaan. Ook tussen generaties kunnen op dit punt spanningen optreden. Wat geven we door en hoe dan? Wat hebben we gevonden – en wat hebben anderen daaraan?
Twintigers
Deze vragen zijn urgent. Dat blijkt onder meer hieruit dat ze centraal staan in tenminste vier boeken die in 2023 verschenen zijn. Jonge Theoloog des Vaderlands 2021 Tabitha van Krimpen begint haar boek Bottom-up kerk (2023) met de verzuchting dat de kerk vaak geen ruimte heeft voor de huidige twintigers en hun vragen. Twintigers vallen onder de generatie die vaak de millennials genoemd worden (geboren tussen 1986 en 2000). Interne kerkelijke theologische disputen gaan volledig voorbij aan wat er echt nodig is voor de toekomst van de kerk.
Dit onderstreept ook David van der Meulen (zie OnderWeg editie 1 2024, red.). Hij werkt als missionair predikant in het project Licht op Zingeving in Amsterdam. Daarom begint hij met luisteren naar deze millennials. Dat noemt hij ‘dienstbetoon van de kerk’ aan deze doelgroep. Het gesprek aangaan, samen dingen doen, ontdekken hoe de binnenwereld van geloven en de buitenwereld van leven met elkaar samenhangen – dat alles noemt Van der Meulen een voorhof. ‘Het is een setting waarin je je samen dienstbaar opstelt aan je doelgroep die niet zomaar in de kerk komt. Omdat de kerk niet de tempel zelf is, hoeft het daar niet per se expliciet over geloof te gaan om je inspanning geslaagd te kunnen noemen. Omdat het niet puur de buitenkerkelijke leefwereld is, ben je gemotiveerd om de meerwaarde van jouw christenzijn tastbaar te maken. Als je die balans vindt en beide werelden bij elkaar laat komen, heb je de voorhof te pakken’, schrijft hij in zijn boek Welkom in de voorhof (2023).
De zoektocht naar zo’n ruimte beschrijft ook Johan de Jong. De Jong is als docent muziek en godsdienst werkzaam in het middelbaar onderwijs. In zijn boek Ruimtezoekers (2023) vertelt ook hij het verhaal van teleurgestelde jongvolwassenen. Ze raakten gedesillusioneerd, omdat in alle veranderingen in de laatste decennia, de kerk is achtergebleven. Nu alle vanzelfsprekendheden en zekerheden van het geloof verdwenen zijn, lijken er nog maar twee opties over te zijn. Of we houden vast aan de oude manieren van geloven of we laten alles los zodat ons geloof oplost in een mist van niet-weten en twijfel.
Op hun eigen manier vertellen Tabitha van Krimpen, Johan de Jong en David van der Meulen hoe belangrijk het is om te blijven praten over wat geloven nu echt is, wat het voor jou betekent en waar het raakt aan de echte problemen die we ervaren. Het veelbesproken boek van Stefan Paas, Vrede op aarde. Over heil en redding in deze tijd (2023) gaat dieper in op die vraag. ‘Wat is het verhaal van het christelijk geloof in deze van onbehagen dampende cultuur?’ Hij benadrukt hoe belangrijk het is te erkennen dat ‘de innerlijke logica van het christendom’ velen is ontvallen in de verbrokkeling die secularisatie en ontzuiling teweegbrachten. Een kerk die geen belofte van heil aanbiedt voor de concrete vragen en problemen van mensen, zal spoedig verdwijnen.
‘Een kerk die geen belofte van heil aanbiedt, zal spoedig verdwijnen’
Generaties en hun verhaal
In dit nummer onderzoeken we hoe theologen uit verschillende generaties deze existentiële uitdaging oppakken. De generatie van 70- en 80-jarigen heet Babyboomers of kortweg ‘boomers’. Zij hebben zelf nog alle stevigheden en waarheden van de traditie, inclusief de bijbehorende taal, aangeleerd en ingedronken. Zij hebben de enorme veranderingen in kerk en cultuur aan den lijve meegemaakt. Wat is hun taal voor ‘heil’? Wat geven zij nu nog door? Generatie X (1956-1970) groeide op in tijden van grote werkloosheid, maakte de uitlopers van het autoritaire regime nog mee en leerde hard te werken om vooruit te komen. Ze zijn de grootouders van nu, zorgend voor hún ouders, maar tegelijk voor hun (klein)kinderen. Wat is hun verhaal? De Pragmatische generatie (1971-1985) groeide op met zelfontplooiing en groeiscenario’s. Gebrek aan dwang en verplichting gaf hun alle ruimte en ook economisch kregen ze veel kansen. Ze kunnen pragmatisch hard werken, maar kennen de valkuilen van het ‘dikke ik’ en een materialistische inslag. Hoe praten zij over heil en op welke manier beleven zij heil? De Millennials tenslotte (1986-2000) zijn de bovengenoemde twintigers en dertigers van nu. Druk met relaties, eerste en tweede baan, opgescheept met een kerk die soms een fossiel lijkt, maar soms onverdacht mooie ontmoetingen oplevert. Hoe ziet hun zoektocht naar heil eruit?
Een kerk die vanuit christelijke kernwaarden een kerk van alle generaties wil zijn, zoals Samen Jong (2022) zo fraai beschrijft, doet er goed aan het gesprek over heil tussen deze generaties te stimuleren. We hopen dat dit nummer daaraan bijdraagt.
Hans Schaeffer is universitair hoofddocent praktische theologie aan de Theologische Universiteit in Kampen en redacteur van OnderWeg.