Herenboeren
- Column
Mijn man en ik zijn ‘Herenboer’. Samen met nog 199 andere huishoudens hebben we een biologische boer in dienst die ons eten verbouwt. Groenten, aardappelen, eieren en voor wie dat wil ook vlees. Van het Zeeuwse Landschap huren we een monumentale boerderij met de benodigde hectares daaromheen.
Daar fiets ik elke zaterdag heen om onze groenten op te halen en koffie te zetten voor de oogstploeg die dan al drie uur in touw is om sperziebonen en sla van het land te halen. Het is een geweldig concept dat ‘de zeggenschap over het voedsel weer terugbrengt bij boeren en burgers in plaats van de machtige agro-industrie en supermarkten’ (zie herenboeren.nl).
Samen dragen we het financiële risico, dat wentelen we dus niet af op de boer. We accepteren moeiteloos kromme komkommers en appels met een plekje, want zelf gezaaid en geoogst. De boer hoeft niet zijn toevlucht te nemen tot kunstmest en bestrijdingsmiddelen. Want – en dit is echt gebeurd – als de coloradokever toeslaat op de aardappels en de herenboeren willen niet dat er gespoten wordt, dan komen ze zelf opdagen om gezamenlijk, met de hand, een hele akker te bevrijden van die kever. Zo was het misschien ook in het oudtestamentische Israël. Toen werd het land verdeeld over de twaalf stammen en die verdeelden het weer over de verschillende families. Elke familie, dat waren in die tijd extended families, verbouwde zijn eigen eten. In drukke tijden, zoals bij de oogst, hielp iedereen mee, ook kinderen en ouderen. Bij de ‘Herenboeren’ zie je de voordelen van zo’n bijbels voedselsysteem weer terug: de relatie tussen de boer en de consument is heel intensief. De consument helpt in drukke tijden de boer: bij ons is er een oogstploeg, een wiedploeg, een kippenploeg en nog allerlei andere werkgroepen.
Ik geniet elke zaterdag van de sfeer op de boerderij. Als ik vanachter de koffietafel rondkijk, zie ik zoveel moois: prachtige stapels groenten, verbondenheid tussen mensen, vrolijke kinderen op de trekker van de boer, vereenzaamde ouderen die genieten van de drukte. Een paradijselijk tafereel.
Theanne Boer is tekstschrijver en journalist.