De schijnwerper op: Hoe leer je bidden?

In Lucas 11 vragen de leerlingen aan Jezus: ‘Heer, leer ons bidden, zoals ook Johannes het zijn leerlingen geleerd heeft’. Jezus antwoordt met wat wij sindsdien het ‘Onze Vader’ zijn gaan noemen. Alle gedoopte christenen mogen leren bidden. Maar hoe en door wie leren zij dat? Bidden is ook een van de taken waartoe een predikant geroepen is: het is ‘zijn of haar taak als voorganger van de gemeente in de kerkdienst te bidden en te danken voor alle mensen, van hoog tot laag’ – zo staat het in het bevestigingsformulier.

Wat is bidden niet?

 Bidden kan gemakkelijk een manier worden (of lijken) waarmee wij proberen de hogere machten in onze greep te krijgen: manipulatie van de goden, via een invloedrijke groep priesters, al dan niet ten bate van de zittende macht. Dat kan ook in het christelijk bidden een rol spelen: als je maar de goede manier leert, krijg je betere ‘resultaten’ (Coackly/McDowall, pagina 2). Anderen signaleren het gevaar dat bidden een soort spirituele escape is. Een eilandje van vrome en geestelijke concentratie op het hogere, dat niet echt verbonden is met het gewone leven (Hauerwas/Wells, pagina 4). Bovendien is bidden persoonlijk en privé: het is heel kwetsbaar om jouw bidden of dat van een ander kritisch onder de loep te nemen. Mag en kan dat wel? Toch moeten we met regelmaat onszelf afvragen wat we doen als we bidden. Want veel lezers van Onderweg bidden, zijn dat gewend en zijn er zelfs aan gehecht. Maar als zelfs Jezus’ leerlingen vragen hoe je moet bidden, moeten wij dan ook niet telkens opnieuw willen leren bidden?

Is bidden voor iedereen?