Nieuwste nummer
Geen toekomst zonder vergeving. Slavernij: vergeten of vergeven
OnderWeg nr. 15 | jaargang 8 | 12 november 2022
Bent u abonnee? Log in en blader door het nummer, download het als pdf of lees alle afzonderlijke artikelen online.
Nog geen abonnee? Meld je aan voor een proefabonnement en download het nieuwste nummer gratis!
U moet u inloggen om dit artikel te bekijken. Inloggen om toegang te krijgen.
Thema
Bijbels en theologisch slavernijdebat - In dit artikel focust Martijn Stoutjesdijk op theologische motieven die christenen hadden om voor of tegen de afschaffing van slavernij te pleiten.
Zending en apartheid in Zuid-Afrika - Hoe dacht het thuisfront over de apartheidspolitiek van de christelijk-nationale regering? Hoe gingen de zendelingen ermee om in hun dagelijkse werk? Is er reden aan te nemen dat de zendende kerken de grote apartheid, bewust of niet, steunden?
Heilzame verwerking van het slavernijverleden - Bijna 160 jaar geleden is de slavernij afgeschaft. In hoeverre werkt het onrecht van de slavernij vandaag nog door?
‘Jezus zelf was heel theatraal’ - Een verhalenverteller was Nannette Poortinga altijd al. Op de basisschool had ze haar eigen tijdschrift mét roddelrubriek. Ook nu is vrijwel alles wat ze meemaakt voer voor een verhaal. Na de middelbare school koos ze vol overtuiging voor de studie theologie, maar al snel ontdekte ze dat ze haar verhalen beter via theatervloer dan kansel kwijt kon. 
Een tempel in herbouw-over zintuigen in de liturgie - Vooraan in de kerk heb je een podium in plaats van een preekstoel. Het psalmbord is ingeruild voor een diavoorstelling. Twee dingen die je kunnen opvallen in een willekeurige gereformeerde kerk. Deze twee dingen staan voor een ontwikkeling die diepe sporen trekt in de liturgie.
‘Dit is mijn lichaam’ - Als het christelijke geloofsverhaal tot een ontknoping komt, vlak voor de overlevering van Jezus aan de Romeinen, is er een maaltijd. Er wordt gegeten en gedronken. Tijdens die maaltijd beeldt Jezus de kern van zijn missie uit: ‘Dit is mijn lichaam voor jullie.’ Volgens onderzoeker André Mulder leert deze ‘uitbeelding’ door Jezus veel over wat geloven ten diepste is en over onze waardering van het lichaam.
Een tastbaar testament - Ik heb een voorliefde voor het Oude Testament. Misschien omdat dat deel van de Bijbel groter en exotischer is. Omdat het bestaat uit vreemde verhalen en poëzie uit een periode van duizenden jaren om doorheen te dwalen. Maar ook omdat het gaat over het leven in de volle breedte, voor het aangezicht van de Allerhoogste.
‘Proef hoe de Bijbel smaakt’ - Han Wilmink is predikant in de Kruiskerk (PKN) in Wezep. Op zondag vertelt hij over God vanaf de kansel, doordeweeks laat hij mensen God ervaren tijdens gezamenlijke maaltijden. ‘Alle zintuiglijkheid verwijst naar God.’
‘Ellende ervaren in geur en kleur’ - Lieuwe Siebe de Jong reist de hele wereld rond voor hulporganisatie ZOA en maakt films en foto’s van mensen die alles moeten achterlaten door een oorlog of natuurramp. ‘Met mijn werk geef ik vluchtelingen een stem en hoop ik mensen te inspireren om te helpen waar ze kunnen.’
‘Gebarentaal heeft al aanbidding in zich’ - Dovenpastor Hendrik Stevens is doof geboren. Hij spreekt op het eerste gehoor als ieder ander. Toen hij drie jaar was kreeg hij zijn eerste cochleair implantaat, waarna hij heeft leren praten. Toch ontwikkelt het gesprek zich tot een ontmoeting van twee heel verschillende manieren van spreken en beleven. Doof-zijn is niet alleen medische beperking, het is ook een manier van leven.
Algemeen
Zwanger - Hoe zeg je van de preekstoel het juiste tegen mensen die met vallen en opstaan op zoek zijn naar God?
‘Ik weet niet of Mia en ik elkaar in de hemel zullen zien’ - Dominee Dingeman Quant levert momenteel drie gevechten: tegen de rouw, prostaatkanker en leverkanker. De predikant van wie wel gezegd wordt ‘bij trammelant, bel Quant’ leeft in bonustijd. Maar je zult hem niet horen mopperen, zegt hij. ‘Als God mij laat weten dat het mooi geweest is en het tijd is om mijn dienstwerk neer te leggen, zal ik dat in vrede kunnen doen.’
Tegenspraak - Kun je niet gewoon zeggen dat de Bijbel ons meer in de weg staat dan helpt?
Rubrieken
- Zwanger - Hoe zeg je van de preekstoel het juiste tegen mensen die met vallen en opstaan op zoek zijn naar God?
- Tegenspraak - Kun je niet gewoon zeggen dat de Bijbel ons meer in de weg staat dan helpt?
Afscheid nemen - In het katholieke Zuiden kocht ik in een kloosterwinkel een paar boeken. Ik kreeg er een kalender met prikkelende teksten bij. Bij een tekst bleef ik haken: ‘Een mens kán geen afscheid nemen; het leven neemt afscheid van jou’.
Kerkelijke ontmoeting in Amersfoort - In Amersfoort kwamen de negen GKv-kerken uit die plaats samen met de GKv Leusden en de drie Nederlands Gereformeerde Kerken in een informele ontmoeting.
Stimulans - Geloven in het alledaagse
Deze dagen las ik het prachtige boekje van Tish Warren, Everyday liturgy. En met het nieuwe werk van Pieter Both in handen kan ik nog even verder lezen en mijn dagelijkse doen en laten doordenken. Both, bekend als auteur van onder andere Verlangen naar een goede wereld en Dag zeggen, gaat op zoek naar God in de gewone dagen van ons leven. Niet de dagen vol vreugde of zwaar van verdriet, maar de alledaagse bezigheden van slapen, eten, je bezit beheren en je lijf verzorgen.
Het dunne lijntje van Genesis 4 - Het was het begin van de oorlog in de Oekraïne. De eerste angstaanjagende beelden van raketaanvallen denderden onze huiskamers binnen. Oorlogstaal werd omgezet in verwoesting en dood. Tegelijk kwamen beelden binnen van mensen die zongen en bleven zingen. Mensen in schuilkelders die bij God hun toevlucht zochten. Het is Genesis 4, anno 2022.
- ‘Ik weet niet of Mia en ik elkaar in de hemel zullen zien’ - Dominee Dingeman Quant levert momenteel drie gevechten: tegen de rouw, prostaatkanker en leverkanker. De predikant van wie wel gezegd wordt ‘bij trammelant, bel Quant’ leeft in bonustijd. Maar je zult hem niet horen mopperen, zegt hij. ‘Als God mij laat weten dat het mooi geweest is en het tijd is om mijn dienstwerk neer te leggen, zal ik dat in vrede kunnen doen.’