
‘Ik wil niet te veel hopen’
Cornelia Pabst (29) leidt regelmatig aan ernstige depressies. Ze is dan suïcidaal. Hoe ziet zij hoop? ‘Soms heb ik zelf geen hoop, maar klamp ik me vast aan de hoop van anderen om mij heen.’
Cornelia Pabst (29) leidt regelmatig aan ernstige depressies. Ze is dan suïcidaal. Hoe ziet zij hoop? ‘Soms heb ik zelf geen hoop, maar klamp ik me vast aan de hoop van anderen om mij heen.’
‘Ik verwacht de opstanding van de doden en het leven in de toekomende eeuw’, zegt de Geloofsbelijdenis van Nicea. Toen en vandaag is dat een bijzondere geloofsbelijdenis, want over wat er na dit leven komt, wordt heel verschillend gedacht. Als christenen hopen we niet dat we naar de hemel gaan, maar mogen we weten dat God naar deze aarde terugkeert.
Als 79-jarige heeft Lydi Schuurman-Huizenga het grootste deel van haar leven erop zitten. Haar lichaam wil minder en drie jaar geleden kreeg ze het ook psychisch zwaar. Hoe blijf je als oudere hoopvol als de eindstreep dichterbij komt? ‘Ik zie in alle situaties toch wel weer een lichtpuntje, en dat komt vooral omdat ik weet dat er een God is die voor ons zorgt.’
Voor Frans en Teuny van Hoffen (beiden 76 jaar) heeft hoop alles te maken met hun geloof. ’Elke dag beginnen we met God’, vertelt Frans. ‘Onze grootste rijkdom is als onze kinderen God leren kennen en vooral ook Hem mogen ervaren in hun leven.’
Als alles verloren is en je kunt niet meer verder, waar haal je dan nieuwe hoop vandaan? Het lijkt wel nergens te vinden. Is hoop wel een echte kracht? Of is het jezelf voor de gek houden?
De special ‘Hoop’ van OnderWeg staat vol mooie en gelovige praatjes. Maar als ik diep in mijn hart kijk, waar hoop ik dan werkelijk op? Laat de theologische vergezichten even voor wat ze zijn. Hoop ik er niet vooral op dat iets leuk is?