Bij de glasbak in onze buurt staat een bord: ‘Helpt u het hier schoon te houden? Vrijwel alle bewoners nemen hun dozen en tasjes mee naar huis.’ Dat werkt beter dan een verbodsbord. Maar het bewijst ook hoezeer wij kuddedieren zijn: wat anderen doen, doen wij ook.
Leidt het zelf kiezen van je identiteit op allerlei gebieden inderdaad tot meer vrijheid? Of is dat een vorm van nieuwe slavernij, waarin steeds meer mensen in onze cultuur terechtkomen: je leven construeren zonder erkenning van vaste kaders die je niet zelf gemaakt hebt?
Is een land nog vrij naar haar eigen overtuiging de samenleving in te richten? Of moet iedereen achter het westerse experiment aan dat alle verschillen tussen man en vrouw uitwist?
Ons beeld van de islam is er niet beter op geworden. We zien hoe de gewelddadige islam zich verspreidt, horen hoe sommige jongeren radicaliseren en we kijken hun geloof erop aan. Toch hoeven wij ons niet beter te voelen.
Wij Nederlanders gooien jaarlijks voor minstens 2 miljard euro aan eten weg. En dat in een wereld waarin velen hun vingers zouden aflikken bij wat hier in de vuilnisbak verdwijnt.
