
Column: Woord van God
Als boek van God en mensen gaat de Bijbel de weg van de liturgie met ons mee. Het volgt onze ziel stap voor stap als we de Levende onder ogen komen.
Als boek van God en mensen gaat de Bijbel de weg van de liturgie met ons mee. Het volgt onze ziel stap voor stap als we de Levende onder ogen komen.
Het is omschakelen met Kerst, vindt Wim van der Schee. Om Kerst te vieren moet je even ophouden met dader-zijn.
Als de rechter gesproken heeft, is er dan recht gesproken? Dat zouden we maar al te graag willen. Zo graag dat we liever niet kijken wat er in werkelijkheid gebeurt.
Een klimaatprobleem is een echt probleem dat mensen zo lang mogelijk vermijden aan te pakken. Zou er in de kerken ook zoiets bestaan als een klimaatprobleem?
Het oude ritueel van danken voor het slapengaan wordt seculier herontdekt. En dan ook nog als een daad van verzet, schrijft Wim van der Schee.
Het is Gods minst populaire eigenschap: Hij is onvoorstelbaar eigenwijs, schrijft Wim van der Schee.
Als God op aarde als koning komt optreden, laat Hij zijn escorte achter (Lucas 2:13). Zonder enige vorm van bescherming stelt Hij zich bloot aan mensen: zonder macht, zonder maskers, zonder manipulatie – een pasgeboren ingebakerd kind. Het blijkt typerend.
Toen het mode was buiten de kerk zijn we er in de kerk ook maar wat druk mee geweest: relevantie. We stelden ons eindeloos de reclamemakersvraag: op welke vraag is het goede nieuws over Jezus eigenlijk het antwoord?
Zelfs in een gereformeerde kerk kun je genezen van de ziekte van de persoonlijke verhouding met God en het grote belang van jouw keuze voor Hem.
De knuffel die je krijgt van God bepaalt of jouw leven iets waard is, niet jouw activiteiten in de sociaal-maatschappelijke vrijwilligersorganisatie die een nieuwe vorm van kerk pretendeert te zijn.