Wat kunnen de kerken en kerkleden van nu met de Vrijmaking? Welke mooie dingen zijn er te vertellen, ook als we de gebeurtenissen van 75 jaar geleden niet meer precies kennen? Vanuit die invalshoek kijkt Erik de Boer naar de aardverschuiving van de Vrijmaking. Kwam er nieuwe grond vrij en bloeien er bloemen op plekken waar het eerder schraal was?
Het lijkt aantrekkelijk: uittekenen hoe de christelijke kerk van morgen eruit moet zien. Tot de kerkorde ter sprake komt. Knapt u af op dat laatste woord, ‘kerkorde’? Is dat niet wat het kerkelijk leven zo loodzwaar maakt: structuren, regels?
Het is alsof Lucas, met zijn reisgenoot op bezoek in Caesarea, gauw een foto heeft genomen van het gezin waar ze te gast zijn. Het gastgezin is dat van Filippus, de diaken en evangelist (Handelingen 6 en 8). De foto is afgedrukt als vers 9 in Handelingen 21: ‘Hij had vier ongetrouwde dochters die de gave van de profetie bezaten.’ Laten we hem eens wat nader bekijken.
Vroeger stonden martelaars op de kalender van het kerkelijk jaar. Zo herdacht iemand als Augustinus ieder jaar op 12 september de moord op bisschop Cyprianus. Een voorbeeld om na te volgen?
De vrijgemaakte synode heeft besloten om geen deputaten voor kerk en Israël te benoemen en niet uit te spreken dat het ‘de opdracht van de Gereformeerde Kerken is om het evangelie van Jezus Christus bekend te maken aan het Joodse volk’. Verbijsterend.