Jos Douma is op zoek naar stilte. Hij verlangt naar momenten dat het even stil is om hem heen. Zulke momenten van ontmoeting met jezelf en ontmoeting met God zijn heilig. Misschien dat ze daarom zo zeldzaam zijn.
Waar zijn we in de kerk nu helemaal mee bezig? Die vraag houdt me al jarenlang bezig. De laatste tijd speelt het thema verlangen daarin een steeds grotere rol. Zou de kerk niet allereerst een plek moeten zijn waar onze verlangens worden gevormd en richting krijgen?
In een tijd waarin alles snel moet, is het een uitdaging om te verlangzamen. Dat geldt ook voor ons lezen en voor het lezen van de Bijbel. De spirituele leeswijze van de lectio divina kan helpen.
Onlangs maakte ik kennis met het voor mij nieuwe woord ‘ondertussenheid’. Het hoeft niet veel betoog dat het begrip ‘ondertussenheid’ naadloos aansluit bij de situatie waarin de Nederlandse kerken zich bevinden.
Predikant Jos Douma blogt over ‘geweldloze communicatie’ als een stap op de weg naar een cultuur van discipelschap. ‘Zou discipelschapsontwikkeling in de kerk niet heel erg geholpen zijn met deze mededogende vorm van communieren?’