Soms landt een nieuwe roman zomaar in de actualiteit. Jack van Marilynne Robinson is zo’n boek, het verscheen nog net in het jaar waarin de acties van Black Lives Matter wekenlang de voorpagina’s domineerden. Niet dat de auteur dat met opzet zal hebben gedaan, daarvoor werkt ze te lang aan een boek, en daarvoor zijn haar romans ook te subtiel, te rijk aan thema’s en betekenissen.
De engelen van Elisabeth, de nieuwe roman van Els Florijn, gaat over armoede, de positie van vrouwen, maar vooral over ‘zwakzinnigen en krankzinnigen’. Het is nog niet zo heel lang geleden dat we niet wisten hoe met hen om te gaan. Els Florijn richt met deze roman een monument voor hen op.
De val van Thomas G. van Nelleke Noordervliet las ik in het weekend waarin Joe Biden uitgeroepen werd tot winnaar van Amerikaanse verkiezingen. Opgelucht dronken we een borrel op de goede afloop. Toch zeurde er een stemmetje op de achtergrond: Trump is dan wel verslagen, maar het Trumpisme nog niet. Het gevoel van mensen dat ze niet gehoord worden, de polarisatie, dat is er nog altijd.
De opgang van Stefan Hertmans is het derde deel van een trilogie. Zijn veelgelezen Oorlog en terpentijn en De bekeerlinge zijn volgens hetzelfde procedé geschreven: een leeg huis, een vorige bewoner; Hertmans onderzoekt de feiten en doet een beroep op zijn verbeelding.
In deze nieuwe rubriek zoekt Arie Kok naar hoop, geloof en inspiratie in literaire boeken. De nieuwste roman van Jannetje Koelewijn geeft een onthullend inkijkje in het (synodaal-)gereformeerde leven. ‘Ze vertelt het eerlijke verhaal.’