Met het begrip levensheiliging zijn velen opgevoed. Tegenwoordig riekt het zomaar naar moralisme en zwaarte. Is dat terecht? Met de theologen Hans Burger en Gerrit Riemer gaan we op zoek naar wat heiliging vandaag kan betekenen.
Soms landt een nieuwe roman zomaar in de actualiteit. Jack van Marilynne Robinson is zo’n boek, het verscheen nog net in het jaar waarin de acties van Black Lives Matter wekenlang de voorpagina’s domineerden. Niet dat de auteur dat met opzet zal hebben gedaan, daarvoor werkt ze te lang aan een boek, en daarvoor zijn haar romans ook te subtiel, te rijk aan thema’s en betekenissen.
De engelen van Elisabeth, de nieuwe roman van Els Florijn, gaat over armoede, de positie van vrouwen, maar vooral over ‘zwakzinnigen en krankzinnigen’. Het is nog niet zo heel lang geleden dat we niet wisten hoe met hen om te gaan. Els Florijn richt met deze roman een monument voor hen op.
De val van Thomas G. van Nelleke Noordervliet las ik in het weekend waarin Joe Biden uitgeroepen werd tot winnaar van Amerikaanse verkiezingen. Opgelucht dronken we een borrel op de goede afloop. Toch zeurde er een stemmetje op de achtergrond: Trump is dan wel verslagen, maar het Trumpisme nog niet. Het gevoel van mensen dat ze niet gehoord worden, de polarisatie, dat is er nog altijd.
Twee nachten bleef Aad Kamsteeg op om de uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen te volgen. ‘Toen Pennsylvania werd uitgeroepen, kwam er een einde aan de nachtmerrie. En Trump gaat golfen. Ongelofelijk.’ De buitenlandse politiek houdt Kamsteeg nog altijd bezig. Dat hij zelf nog gelooft, ziet hij als genade.
De opgang van Stefan Hertmans is het derde deel van een trilogie. Zijn veelgelezen Oorlog en terpentijn en De bekeerlinge zijn volgens hetzelfde procedé geschreven: een leeg huis, een vorige bewoner; Hertmans onderzoekt de feiten en doet een beroep op zijn verbeelding.
In deze nieuwe rubriek zoekt Arie Kok naar hoop, geloof en inspiratie in literaire boeken. De nieuwste roman van Jannetje Koelewijn geeft een onthullend inkijkje in het (synodaal-)gereformeerde leven. ‘Ze vertelt het eerlijke verhaal.’
Jannet de Jong-Wilts is adviseur van het Praktijkcentrum te Zwolle. Ze heeft het hele gereformeerde rijtje doorlopen: basisschool, middelbare school, Theologische Universiteit Kampen en woont nu in de pastorie. ’Wij van het Praktijkcentrum doen niet aan waarheidsvinding of systematische theologie, daar zijn anderen voor. We komen meestal in beeld als er een knoop is doorgehakt en de gemeente daarmee verder moet.’
Twee voorbeelden van mensen die zichzelf opofferen voor de ander. Op welke manier geven zij aan deze zelfverloochening, aan dit dienen vorm? Hoe kunnen ze dit zo intensief volhouden? Houd je zo wel voldoende ruimte voor jezelf over?
Het woord ‘engelen’ doet Wim Markus te veel denken aan beeldjes die je in de tuin kunt zetten. ‘Als we spreken van boodschappers -wat het oorspronkelijke woord betekent- dan weten we gelijk al dat het persoonlijkheden zijn die door God worden uitgezonden. Dan ben je al die flauwekul die om de Bijbel heen gekoekt zit, kwijt. Engelkens die door het luchtruim zweven en zo. Engelen zijn geen kleine zelfstandigen, geen zzp’ers, maar gezondenen van God.’