
Mijd media…
Er zijn veel grote woorden vandaag. Daarover gaat het nu niet, wel over een bijverschijnsel: bij onze oordeelsvorming gaan wij vaak af op stevige taal van mensen in een medium óver een ander.
Er zijn veel grote woorden vandaag. Daarover gaat het nu niet, wel over een bijverschijnsel: bij onze oordeelsvorming gaan wij vaak af op stevige taal van mensen in een medium óver een ander.
Iemand vergeleek eens een hereniging van de GKv en de NGK met hertrouwen na echtscheiding: wat eens van elkaar werd losgescheurd, wordt weer één. Toen de GKv-synode recent onomkeerbare stappen zette op weg naar die hereniging, was mijn reactie dan ook: ongelooflijk, feest op aarde en in de hemel.
De enige weg die openstaat voor gelovige leerlingen van de Heer is Jezus Christus zelf. Hij is de weg, de waarheid en het leven (Johannes 14:6). Als het gaat om het vieren en uithouden van onderlinge verschillen, geldt dit ook. Hieronder maak ik dat concreet.
Onverbondenheid. Is dat de wortel van veel kerkelijke conflicten en wrijvingen? En is verbonden zijn dus huiswerk voor iedere gelovige? Deze woorden vallen in elk geval herhaaldelijk in gesprek met de Kamper emeritus hoogleraar Kees de Ruijter en Arine Brouwer, coach, trainer en voormalig lid van de Vertrouwens- en Adviescommissie van de NGK.
Omgaan met verschillen: veel kerken hebben daar ervaring mee, positief én negatief. Drie praktijkvoorbeelden laten zien hoe kerken dat doen.
Intense gesprekken zijn sinds het allereerste begin van de kerk aanwezig geweest. Dat feit alleen al is belangrijk voor onze bezinning vandaag de dag op de verscheidenheid binnen de gemeente. De vraag voor nu is wel: waar liggen de grenzen van deze verscheidenheid?
In vrijwel iedere brief van Paulus wordt de gemeente aan wie hij schrijft opgeroepen de eenheid te bewaren en elkaar te verdragen. Blijkbaar waren er nogal wat verschillen binnen de apostolische kerk. Hoe bewaarde men de eenheid in al die verscheidenheid? En welke weg wijst het Nieuwe Testament inzake omgaan met diversiteit in de kerk?
Besluitvorming in een kerkelijke gemeente is vandaag de dag vaak moeilijk. Maar het kan wél, als je er de tijd voor neemt én een Bijbelse en duidelijke route volgt. Ik noem dat ‘christelijke besluitkunde’.
Praktische theologie. Je zult het als vak geven… Hans Schaeffer (44), eerder predikant en nu hoofddocent aan de Theologische Universiteit in Kampen, doet het. En zijn vak gaat – zoveel is duidelijk – ook over de kerk, over hoe je kerk kunt, wilt en ten diepste moet zijn. In een special over de toekomst van de kerk en de kerk van de toekomst kan Schaeffer niet gemist worden. OnderWeg praat met hem.