Hij weidde generaties gereformeerde scholieren in in de wereld van de volwassenen en vertelde over de farao’s, Napoleon en Bismarck alsof hij er zelf bij was. Vanuit Duitsland blijft voormalig geschiedenisdocent en historicus Jaap Schaeffer zich verwonderen over de raadselachtigheid van de wereld. ‘Als je in een persoonlijk God gelooft, zul je toch ook moeten aanvaarden dat Hij zichzelf niet uitlegt.’
Twee voorbeelden van mensen die zichzelf opofferen voor de ander. Op welke manier geven zij aan deze zelfverloochening, aan dit dienen vorm? Hoe kunnen ze dit zo intensief volhouden? Houd je zo wel voldoende ruimte voor jezelf over?
De Dalfse dichter Lenze L. Bouwers dacht twee jaar geleden dat zijn dichtersleven voorbij was. Na een hartstilstand verwachtte hij niet meer te kunnen werken. Vorige maand werd hij tachtig jaar en verscheen zijn nieuwe dichtbundel Vechtdalnotities.
In de Ontmoetingskerk in Vathorst zijn zeven Bijbelkringen voor mensen met een beperking. De gemeente is nauw verbonden met ouderen en kwetsbaren. Predikant Joost Smit: ‘Hier waren mensen doodziek, mensen stierven. Dan stop je wel met makkelijke praatjes. Dan wordt het: Heer, help!’
Een mens is niet gemaakt voor social distancing en de ‘anderhalvemetersamenleving’, stelt psychotherapeut Nadine Boers-de Graaf. Het moet nu, maar ze ziet dat mensen eronder lijden.
Ook al is ‘contact heel dichtbij’ nu niet mogelijk, alleen aandacht geven helpt al, zegt psychosociaal therapeut en praktijkondersteuner GGZ Idelette Beute-Boersma: ‘Het begin van troosten, dat is dat iemand aandacht voor je heeft.’
Het woord ‘engelen’ doet Wim Markus te veel denken aan beeldjes die je in de tuin kunt zetten. ‘Als we spreken van boodschappers -wat het oorspronkelijke woord betekent- dan weten we gelijk al dat het persoonlijkheden zijn die door God worden uitgezonden. Dan ben je al die flauwekul die om de Bijbel heen gekoekt zit, kwijt. Engelkens die door het luchtruim zweven en zo. Engelen zijn geen kleine zelfstandigen, geen zzp’ers, maar gezondenen van God.’
Goede Vrijdag en Pasen kunnen we niet samen vieren. Het is stil op straat, stil in de kerk… Het voelt onwerkelijk, maar waarschijnlijk zullen we in de komende weken ongekend geconfronteerd worden met onze kwetsbaarheid, met ziekte, en met dood.
Toen de euthanasiewet in april 2001 door de Eerste Kamer werd aangenomen, zei toenmalig minister van Volksgezondheid Els Borst: ‘Het is volbracht.’ Het gebruik van het kruiswoord van Jezus namen velen haar niet in dank af. Dat is begrijpelijk, maar het neemt niet weg dat het thema ‘voltooid leven’ zeker met Pasen te maken heeft. Een gesprek met pastor Margriet van der Kooi en bestuurder Esmé Wiegman.
Predikant Dirk-Jan van Diggele maakte recent de overstap van kansel naar cabine. Als vrachtwagenchauffeur weet hij tot zijn vreugde eindelijk weer precies wat zijn taak is. ‘Nu ben ik niet meer verantwoordelijk voor mensen, maar voor spullen.’