Muzikant, schrijver en spreker Ronald Koops torste jarenlang beschaamd een koffer vol onzekerheden met zich mee. Hij heeft moeten leren die koffer te openen en zijn kwetsbaarheid te tonen. Nu helpt hij anderen hetzelfde te doen. ‘Het is soms gewoon fijn om te zeggen: kak, het lukt me niet.’
‘Een interview over zelfverloochening? Dat is niet direct een thema waar ik mezelf mee associeer.’ Nienke Westerbeek, directeur van Compassion Nederland, heeft op het eerste gezicht weinig met het thema. Maar na een paar dagen nadenken, heeft ze er meer raakvlakken mee dan ze in eerste instantie dacht.
De Dalfse dichter Lenze L. Bouwers dacht twee jaar geleden dat zijn dichtersleven voorbij was. Na een hartstilstand verwachtte hij niet meer te kunnen werken. Vorige maand werd hij tachtig jaar en verscheen zijn nieuwe dichtbundel Vechtdalnotities.
n de wijk Southall, West-Londen, voelt predikant Dave Bookless zich thuis. Hij groeide op in India, als kind van zendelingen. Southall wordt wel ‘Little India’ genoemd: het merendeel van de inwoners is afkomstig uit India. Hier ontdekte hij wat het is om je roeping te vinden in de lokale gemeenschap, op de plek waar je woont. Te midden van beton, drukte en eindeloos autoverkeer werkte hij er aan natuurbehoud. ‘Ik wil hier wortelen, vruchtbaar zijn.’
In de Ontmoetingskerk in Vathorst zijn zeven Bijbelkringen voor mensen met een beperking. De gemeente is nauw verbonden met ouderen en kwetsbaren. Predikant Joost Smit: ‘Hier waren mensen doodziek, mensen stierven. Dan stop je wel met makkelijke praatjes. Dan wordt het: Heer, help!’
‘Ik zou het waardevol vinden als deze crisis leidt tot enige relativering van het ‘grote kerk zijn’ en tot herontdekking van de kleine groep.’ Theodoor Meedendorp is voorganger van Hoop voor Noord, een interculturele gemeente in Amsterdam. Wat doet corona met zijn kerk?
Toen ze begon aan haar studie theologie, was Anne Lorein van plan om christelijk jeugdwerker te worden. Maar dat liep anders. In september wordt ze deeltijd-predikant van de NGK in Culemborg. ‘Dat maakt me onbedoeld een koploper, zoveel vrouwelijke predikanten zijn er nog niet binnen de NGK.’
Ook al is ‘contact heel dichtbij’ nu niet mogelijk, alleen aandacht geven helpt al, zegt psychosociaal therapeut en praktijkondersteuner GGZ Idelette Beute-Boersma: ‘Het begin van troosten, dat is dat iemand aandacht voor je heeft.’
Mieke Brink-Blijdorp (66) was de eerste vrouw die afstudeerde aan de TU in Kampen. Ze ervoer het zelf niet als erg indrukwekkend, want ze wilde ‘gewoon’ het onderwijs in. Nu, ruim dertig jaar later, is de weg vrij om alsnog de kansel op te gaan. Maar daar denkt ze niet over. Haar roeping is van een andere aard.
Het woord ‘engelen’ doet Wim Markus te veel denken aan beeldjes die je in de tuin kunt zetten. ‘Als we spreken van boodschappers -wat het oorspronkelijke woord betekent- dan weten we gelijk al dat het persoonlijkheden zijn die door God worden uitgezonden. Dan ben je al die flauwekul die om de Bijbel heen gekoekt zit, kwijt. Engelkens die door het luchtruim zweven en zo. Engelen zijn geen kleine zelfstandigen, geen zzp’ers, maar gezondenen van God.’