Jakob Stolk was een aantal jaren kerkelijk werker in de Ontmoetingskerk (PKN) in Lelystad en ontwikkelde daar een duidelijke visie op het verbinden van jong en oud in kerkelijke gemeenten. ‘In onze samenleving en ook in de kerk wordt de kloof tussen jongeren en ouderen ingegeven door vormen van angst voor het onbekende. Het gaat vaak over verschillen in cultuur en niet zozeer over verschillen tussen generaties.’
Elise van Gurp, een van de makers van dit nummer en jeugdwerkadviseur bij het CGJO, gaat in dit essay in op de vraag: wat is dat, als ‘het heilige’ in het kerkelijk jeugdwerk gebeurt? En welke bijdrage kunnen en mogen we als kerkelijke gemeenschap leveren om dat heilige onder jongeren de ruimte te geven?
Als kerkelijk jeugdleider heb je een voorbeeldrol voor de jongeren die je begeleidt. Maar hoe werkt dat? Mag je als jeugdleider ook geloofsvragen hebben? OnderWeg praat erover met Daniël Jacobs en Jenne Minnema, twee jeugdleiders, en de 12-jarige Sterre van Leeuwen.
Een aantal jaren geleden ontstond in jeugdwerkland de term ‘intergeneratief jeugdwerk’: jeugdwerk waarin de generaties binnen de christelijke gemeente met elkaar verbonden worden en waarin met en van elkaar geleerd wordt. Deze benadering is nog steeds belangrijk. Voor het jeugdwerk vraagt het om ten minste twee zaken: voorbeelden en gemeenschappen.
Hoe gaat het eigenlijk met de missie van de kerk tweeduizend jaar na Jezus’ hemelvaart? Wat wordt er vandaag de dag gedaan met zijn opdracht om het evangelie handen en voeten te geven buiten de veilige kerkmuren? In deze reportage drie best practices over het praktisch omgaan met de eeuwige spanning tussen binnen en buiten.
Rudolf Setz is de pionier achter Stichting Present en Nederland Zoekt. Daarnaast is hij diaconaal consulent in de CGK. In 2005 nam hij met zijn vrouw Akke het initiatief om in Assen een christelijke gemeenschap te starten vanuit mensen die niet naar de kerk gaan: Assen Zoekt. Via de beweging Nederland Zoekt inspireert hij nieuwe christelijke gemeenschappen in heel Nederland.
‘We moeten eerst binnen de boel op orde hebben, voordat we naar buiten kunnen.’ Met deze uitspraak zitten we meteen midden in de spanning tussen binnen en buiten in het functioneren van de plaatselijke kerk. Er is een bepaalde basis en rust nodig om als kerk open te kunnen staan voor de ontmoeting met mensen in je omgeving. Tegelijk komt de vraag op: wanneer komt dat ideale moment dat je het binnen op orde hebt?
Peter van Genderen, Marc van der Linden en Linda Miala vertellen over hun huis- of gemeentekring. Peter is lid van de NGK in Houten, Marc van de CGK in Hasselt en Miala van de ICF in Gouda. Wat beweegt hen om actief deel te nemen aan een gemeentekring? Wat zien en ervaren zij als waardevol aan hun kring? En hoe ziet het met het onderlinge pastoraat in een kring?
Annemarie van den Berg ontmoet het echtpaar Kees en Margriet van der Kooi, beiden theoloog, voor een gesprek over pastoraat. Hoewel hun werkveld verschilt, de een is vooral actief in de wetenschappelijke wereld, de ander in het (ziekenhuis)pastoraat, delen ze hun liefde voor pastoraat en ‘goede theologie’. ‘Pastoraat zoekt mensen op daar waar ze zijn, en herinnert ze aan de goede Herder.’
Wat is eigenlijk pastorale zorg? Er klinkt nieuwsgierigheid door in deze vraag. Van iemand die nieuw is in de wereld van het pastoraat kan ik me voorstellen dat hij of zij deze vraag stelt, maar er klinkt ook een soort van verzuchting in door. Kan een ervaren ouderling of pastoraal werker niet verzuchten: ‘Zo langzamerhand weet ik niet precies meer wat pastorale zorg eigenlijk is!’ Het voelt als een uitdaging om die vraag ook nu weer opnieuw te beantwoorden.