Wie ‘Augustinus’ intypt bij Google, krijgt meer dan zeven miljoen hits. Doe je hetzelfde met de naam ‘Calvijn’, dan blijft de teller onder de 400.000 steken. Die getallen zeggen op zichzelf nog niets, maar toch stel ik voor om onszelf vanaf nu geen calvinisten meer te noemen maar augustijnen.
Supriya uit India is een jaar of achttien. Om haar pols draagt ze een rubberen bandje met het opschrift: John 3:30. Ik gun alle gereformeerde tieners in Nederland de levensvreugde en de drive van Supriya.
Goede Vrijdag en Pasen brengen een scheiding aan tussen wie denkt wel zonder God te kunnen en wie erkent dat hij niet zonder Jezus kan. Tussen wie zelfbewust roept: ‘Je suis Charlie’ en ontzet beseft: ‘Je suis Andreas.’
Wat ga ik vandaag stemmen? Daar hoef ik nooit lang over na te denken. Maar iets doen of laten uit gewoonte en zonder er lang over na te denken kan tegenwoordig niet meer.
Rot op naar je eigen land. Ik heb de EO-serie van vier afleveringen in januari met grote belangstelling gevolgd. Goede televisie, nergens gemakkelijke antwoorden. En steeds speelde door mijn achterhoofd: hoe zou ik gereageerd hebben?
Carnaval, hier in het zuiden van het land altijd uitbundig gevierd, is weer achter de rug. Afgelopen woensdag is de vastentijd begonnen. Elk jaar weer vraag ik me af wat het nut daarvan is en of ik eraan zal meedoen.
Van diverse kanten wordt erop gewezen dat er een gevecht plaatsvindt om de ziel van de islam. Veel en ingrijpende vragen worden aan moslims gesteld nu er in de naam van de islam gewelddadigheden plaatsvinden. Welke plek hebben christenen in het gevecht om de ziel van de islam? En welke uitdagingen en obstakels liggen er voor christenen?
Predikant Jos Douma blogt over ‘geweldloze communicatie’ als een stap op de weg naar een cultuur van discipelschap. ‘Zou discipelschapsontwikkeling in de kerk niet heel erg geholpen zijn met deze mededogende vorm van communieren?’