Dat de grafsteen die voor Jezus’ graf lag, gebruikt wordt als preekstoel voor de allereerste paaspreek, is tekenend voor de beweging die Jezus in gang zet: van de dood naar het leven. Jezus is je altijd een stap voor. Je vindt Hem niet door stil te blijven staan bij de dood. Jezus vind je door je om te draaien. Laat de dood achter je en draai je om naar het leven.
‘Dat is althans mijn mening.’ Paulus zou zo kunnen aanschuiven in een talkshow. Ik zie hem al zitten aan de ronde tafel bij Jinek, druk in gesprek over een actueel onderwerp. De argumenten gaan over en weer – en ook Paulus geeft zijn mening. Maar zo vrijblijvend lijkt het bij Paulus niet. Integendeel, zijn optreden neigt meer naar directief. Wat bedoelt hij precies met het woord ‘mening’?
Bestuurders en politici zijn met het oog op de komende verkiezingen weer bezig om uit te leggen welke prioriteiten zij voor ons land stellen. Maar hoe is dat in het koninkrijk van God? Hoe liggen daar de prioriteiten?
Prediker is een bijzonder eerlijk boek. Maar dan wel op de manier van ‘wil je eerlijk weten wat ik van je nieuwe kapsel vind?’. Het boek is geschreven voor wie open en kritisch opgroeit naar volwassenheid. Welk inzicht geeft Prediker als we ruimte willen geven aan jongeren die opgroeien in een wereld die ‘af’ lijkt te zijn?
Wat hebt u in uw leven van God ervaren? Het antwoord op deze vraag heeft vaak te maken met zegen, met de hoogtepunten in ons leven. Maar door zo te denken over God zijn we niet ver van het primitieve godsbeeld van de volken in het Oude Testament. In 1 Koningen 20 rekent God daarmee af. Hij is juist ook een God van de dalen.
Het vermogen om compassie te hebben, is iets bijzonders. Op ons planeetje kunnen wezens geraakt worden door en zich identificeren met wie lijdt.
Het zal je maar overkomen. Nietsvermoedend lees je samen aan tafel een stukje uit de brief van Paulus aan zijn medewerker Titus. Aangekomen bij vers 12 van het eerste hoofdstuk is ieders volle aandacht gegarandeerd: ‘”Kretenzers zijn onverbeterlijke leugenaars, gemene beesten, vadsige vreters.” Dát is pas een waar woord!’ Zo Paulus, gaan we schelden?
Een bloedzuiger is een bijzonder beest. In vroeger tijden werd het dier in ziekenhuizen gebruikt om allerlei kwalen te genezen. In het boek Spreuken voert Agur het dier ten tonele. Hij gebruikt dit dier om ons te waarschuwen voor een onheilzame weg: de weg van het nooit genoeg.
Als je uit de kolkende zee bent gered, kun je nog niet rustig op het scheepsdek gaan liggen luieren. Voor je het weet, word je er weer af gespoeld. Paulus kon het weten en waarschuwt de Korintiërs voor deze valkuil. Ook onze aandacht is subtiel aan het verschuiven van strijd naar overwinning, signaleert Bas Luiten.
In een crisis blijkt altijd weer dat de zwakkeren het hardst worden getroffen. Je ziet het ook bij de corona-uitbraak wereldwijd: degenen die het toch al moeilijk hadden worden extra geraakt en lijden het meest. Dat is wat er ook speelt in Nehemia 5.