Bij de kassa van de supermarkt moet ik altijd even denken aan de #DOESLIEF-campagne van SIRE, die Nederlanders oproept om supermarktmedewerkers vriendelijk te groeten. Het lijkt wel een letterlijke toepassing van de oproep van Paulus in zijn brief aan de Filippenzen.
Het benaderen van mensen met een beperking als een geval, en niet als mens, is iets van alle tijden, zo blijkt wel uit de geschiedenis van Johannes 9.
‘Ik heb mijn oude mens overboord gezet’, zei de bekeerde zondaar na zijn doop. ‘Ik ook’, zei de volwassen christen, ‘maar de mijne kan zwemmen.’ Als christen geloof je dat God ons door Jezus verlost van de zonde. Tegelijk zie je dat je telkens weer tekortschiet. Hoe voorkom je dan dat je ontmoedigd raakt?
Aan de vooravond van Hemelvaartsdag staan we een ogenblik stil bij de hemelvaart van Elia. En tegelijk bij de gedachte aan onze eigen hemelvaart. Hoe is het om los te moeten laten? Lukt dat? Hoe staat het met je vertrouwen in de volgende generatie, die het roer over gaat nemen? Zal hun dat lukken in de storm van deze tijd? Hoe is het eigenlijk met je vertrouwen in Gods leiding?
Doet een christen alles beter? Je ontdekt dat anderen net zo kunnen handelen, terwijl ze leven zonder God. Hoe maak je als christen dan toch het verschil?
Sinds een paar jaar lees ik geen Zuid-Afrikaanse krant meer. In het dagelijkse leven hoor en zie ik al genoeg ellende. De berichten in de krant over moord, corruptie en verkrachting maken het gevoel van onveiligheid alleen maar groter, dus leek het mij verstandig met het lezen daarvan te stoppen. Het verhaal van de slapende vrienden van Jezus in de tuin van Getsemane laat mij echter opnieuw nadenken over dat besluit.
Hoewel Jezus’ woede-uitbarsting anders doet vermoeden, getuigt die van zijn verregaande verdraagzaamheid. Op meerdere manieren kan die ons helpen om uit genade te leven.
‘Zondig niet meer, anders zal u iets ergers overkomen.’ Het zijn bekende woorden van Jezus, uitgesproken tegen de man die Hij genezen had in het verpleeghuis te Betzata. Onwillekeurig denk je dan dat die man daar beland was omdat hij ooit een vreselijke zonde begaan had. Zoals een paar hoofdstukken later ook verondersteld wordt over die man die blindgeboren was. Zou dat echt zo zijn?
Paulus schrijft aan zijn medewerker Timoteüs dat deze een voorbeeld moet nemen aan het geloof van zijn moeder en grootmoeder. Niet zozeer om wat ze geloven, maar vooral om hoe ze geloven: in volledige trouw aan God. Maar waarom had Timoteüs die aansporing nodig?
Misschien heb jij ook weleens gedacht: was het nou nodig dat Jezus ingreep bij een bruiloft die in het water dreigde te vallen? Oké, het zou vast heel vervelend zijn geweest voor het bruidspaar, wanneer hun gasten geen wijn meer konden drinken. Maar onoverkomelijk was het nu ook weer niet. Er zijn ergere dingen in de wereld. Daar was Jezus toch voor gekomen?